© www.maassluis.nu - Gemeenschappelijke regeling jeugdhulp
Gemeenschappelijke regeling jeugdhulp maakt tandeloze tijger van de gemeenteraad.
Eerste Paasdag, zomaar een berichtje op de website van Binnenlands Bestuur met de kop “Raad Zwijndrecht overruled door Gemeenschappelijke Regeling“.
Ouders, verzameld in de ouderplatforms, lobbyden met succes tegen de inning van de ouderbijdrage jeugd-ggz. Honderd gemeenten hebben inmiddels besloten de discriminerende ouderbijdrage niet te innen. In Zwijndrecht nam de door de burger gekozen gemeenteraad unaniem een motie aan tegen de inning van de ouderbijdrage. Ik hoor ouders denken “Kat in het bakkie”, geen ouderbijdrage in Zwijndrecht.
Toch wordt de ouderbijdrage geïnd, de Serviceorganisatie Jeugd ZHZ – de Gemeenschappelijke Regeling die voor 17 gemeenten de Jeugdwet uitvoert – had een paar weken geleden al besloten de bijdrage niet op te schorten.
Ook Maassluis vormt met zestien gemeenten een samenwerkingsverband met een gemeenschappelijke regeling jeugdhulp. Een fors deel van het budget dat Maassluis van het rijk ontvangt voor de uitvoering van de jeugdhulp wordt ondergebracht in dit samenwerkingsverband. In dat zgn. bovengemeentelijk samenwerkingsverband doen de wethouders van de zestien gemeenten zaken met elkaar en nemen zij alle belangrijke beslissingen. Ik hoor u denken “who the fuck” het zal mij een worst wezen.
Zo makkelijk komt u niet van mij af, in die samenwerkingsverbanden gaat namelijk erg veel geld om van de brave belastingbetalende burger zonder dat er sprake is van een stevige democratische controle.
De zestien afzonderlijke gemeenten moeten zich op belangrijke en cruciale vraagstukken conformeren aan de meerderheid in het regionale samenwerkingsverband. Dat dit spanningsvelden kan opleveren lijkt mij duidelijk. Democratisch gekozen gemeenteraden hebben totaal geen zicht en grip op het ingewikkelde spel dat de niet-gekozen wethouders in dit soort verbanden spelen. Stel, een plan ligt voor in zestien gemeenten, hoe wil de gemeenteraad dit amenderen? Het kan alleen maar worden aangenomen.
Het is slikken of stikken, dat is niet echt een democratische vooruitgang te noemen. Het is een forse uitholling van de democratie.
Raadsleden staan niet eens meer aan de zijlijn maar zijn het stadion uitgezet. Het enige wat de raad kan doen is de wethouder naar huis sturen maar ook dat geeft hen de macht niet terug.
Bestuurders verwachten transparantie van hun burgers, de hulpverlening en van de door hen gesubsidieerde instellingen. Wie dat van een ander verwacht, moet ook kritisch durven nadenken over zijn eigen transparantie. Parallelle processen, practice what you preach, afin, grond voldoende voor kritische reflectie.
Door te kiezen voor samenwerkingsverbanden handelt men niet erg transparant. De zorg is hierdoor echt niet dichter bij de burger gebracht maar voor een flink deel terecht gekomen bij politieke ‘achteraf-kamertjes’ waar het spreekwoordelijke sigaren-rookgordijn wordt opgetrokken. Hierdoor wordt het zicht op wat daar gebeurt vertroebeld en de afstand tot de burger wordt vergroot. “De onzichtbare macht in de gemeenschappelijke regelingen” zou een mooi klassiek onderwerp zijn. Welke politicoloog in Maassluis durft het aan?
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
5 Reacties
@Aad Solleveld
Mijn artikel heeft niets met spuien te maken. Ik, geef met een onderbouwing slechts aan dat het hoogste orgaan van onze stad de gemeenteraad een tandeloze tijger is geworden.
De spreker op de middag in het Delta Hotel was Dr. Albert Jan Kruiter een topper op zijn gebied. Wij drinken regelmatig koffie met hem en leren daar veel. Albert Jan is gepromoveerd op de “Politieke Filosofie van de zorgkosten en de bureaucratie”.
In zijn betoog gaf hij met drie casussen aan dat de hulpverlening faalt door de bureaucratie. Hierdoor lopen de zorgkosten gigantisch uit de hand. Gemeenten kunnen dit volgens Albert-Jan, oplossen door te leren om te vertrekken vanuit het plan dat de hulpverleners samen met de burgers maken, en niet vertrekken vanuit regels die proberen iedereen hetzelfde te behandelen, ongeacht hun context. Dat wil zeggen dat gemeenten ongelijke gevallen ook ongelijk zullen moeten behandelen.
De Algemene Wet Bestuursrecht, biedt op grond van art. 4.84 de mogelijkheid om gemotiveerd af te wijken. Hulpverleners zijn doorgaans niet op de hoogte van deze mogelijkheid. Indien zij wel op de hoogte zijn worden zij teruggefloten door hun meerdere als zij dit artikel toepassen.
Bij de jeugd, is het afwijken van de norm echter wel een probleem. Het Internationaal Verdrag Rechten van het kind staat deze afwijking niet toe. Artikel 23 stelt namelijk dat je geen onderscheid mag maken op grond van handicap en ziekte. Artikel 24 stelt dat een ieder kind recht heeft op de hoogst mogelijke mate van zorg en gezondheid. Artikel 14 stelt dat ieder kind gelijk is. Internationale verdragen gaan altijd voor op nationale wetgeving.
De fout die gemeenten maken is dat zij bij de jeugd de systematiek WMO toepassen het IVRK staat dit in de weg.
Voor jou beeld vorming de casus van Daniella was mij al langer bekend. Er waren inderdaad 27 hulpverleners bij haar betrokken. De meest cruciale fout die destijds is gemaakt, is dat het zwakbegaafde meisje met zeer grensoverschrijdend seksueel gedrag op haar 18e nooit onder verlengde jeugdzorg is geplaatst. De instelling was dat vergeten. Ook vergaten zij het meisje onder bewind voering te plaatsen. Op haar 18e, was het meisje wettelijk volwassen waardoor de instelling haar moest laten gaan. Die moesten met lede ogen toezien dat zij bij haar zwakbegaafde moeder en zwaar gestoorde vader ging wonen.
Als je denkt dat 1 gezin 1 plan 1 hulpverlener dit gaat oplossen heb je het mis. Daarvoor is meer nodig en dat begint met goede triage aan de voorkant. Men maakt nu exact dezelfde constructiefout als in 1995 bij de invoering van de oude jeugdwet
Ik was vorige week bij een bijeenkomst in het Delta Hotel in Vlaardingen waar de pilots werden besproken die moeten leiden tot een goede invoering van de drie decentralisaties. Desiree was daar natuurlijk ook. Desiree spuit dagelijks kritiek over de gang van zaken maar ik vraag mij af waar ze de afgelopen jaren is geweest. Ik hoorde haar nooit, ze was misschien wel onderdeel van het systeem. Wie ik wel hoorde in Vlaardingen was een heer waarvan ik helaas de naam vergeten ben, die mij een half uur op het puntje van m’n stoel hield. Hij vertelde over het oude systeem waarin honderdduizenden euro werden verspild aan zaken die met 10000 euro opgelost konden worden. Doordat vele instanties ongecoördineerd aan de slag gingen en er geen enkele samenhang, overleg laat staan regie was over zaken die behandeld werden. De schellen vielen mij van de ogen. Gisteren herkende ik deze situatie weer door een bericht op de radio. Een stiefvader is veroordeeld voor het doodslaan van zijn stiefdochter. 19 instanties hielden zich met dit gezin bezig. 19 uiteraard zonder overleg etc. In mijn optiek heerste in het geitenwollensokken wereldje (met alle respect natuurlijk) slechts oog voor eigen geldstromen i.p.v resultaat. Ik hoop dat het gezeik over de invoer afgelopen is en dat wij de nieuwe organisatievorm de kans geven om resultaten te behalen. Resultaat in de vorm van oplossingen voor individuen en of gezinnen. Niet in continuïteit van organisaties want een organisatievorm zou een afgeleide moeten zijn.
Gemeenschappelijke regelingen danwel samenwerkingsverbanden zullen alleen maar toenemen. Dit op basis van kostenbesparing en efficiency. Het vraagt wel degelijk een andere manier van vergaderen van de verschillende gemeenteraden en kan verstrekkende gevolgen hebben voor de bestuurders ( minder invloed en meer grensoverschrijdende afhankelijkheid).
Hier bij ons in Ridderkerk is in de Gemeenteraad op 26 Maart jl. ook een motie (zie http://raadsinformatie.ridderkerk.nl/document.php?m=36&fileid=21260&f=8793496061a46f8f701f923780374fdf&attachment=1&c=13387) aangenomen om de inning van de ouderbijdrage vooralsnog op te schorten. Onze raadsleden twitteren dat wij als Ridderkerk hier zelf over gaan en dat de Gemeenschappelijke Regeling Jeugdhulp Rijnmond dit niet kan overrulen. We hebben dit dus blijkbaar als Gemeente in eigen hand. Dus waarom andere Gemeenten niet ?
Desiree Met Haar Op Tanden,
Hekelt Onze Wantoestanden!!