Column: te klein voor cultuur?

De Week van de Cultuur in Maassluis is net geweest. Wat hebt u er van meegekregen? Bent u bij één of meerdere activiteiten geweest? Wist u überhaupt dat deze Week er was? En als u er wat van hebt gezien en gehoord, wat vond u ervan? Het lastige van deze vragen is natuurlijk dat ik niet direct kan horen of lezen wat uw antwoorden zijn. Ik zal het om te beginnen moeten doen met die van mezelf en mij directe omgeving. Maar voordat ik dat doe, wil ik wel vertellen waarom ik die vragen stel. Die vragen hebben wat mij betreft te maken met één hamvraag: is Maassluis te klein voor cultuur of niet?

Ik heb de neiging om heel hard te roepen dat Maassluis natuurlijk niet te klein is voor cultuur. Ik heb jarenlang in een klein dorp gewoond met nog geen vierduizend inwoners, en dat was ook groot genoeg voor een behoorlijk aantal culturele uitingen. Er waren koren, muziekverenigingen, een toneelvereniging, tentoonstellingen en ga zo maar door. Dus is Maassluis zeker groot genoeg. Groot genoeg voor een bloeiend lokaal cultureel leven. En in de papieren plannen die op cultuurgebied in onze stad met enige regelmaat het licht zien, is dat ook steevast waarop wordt ingezet: de lokale culturele instellingen en de versterking ervan.

Tegelijk zie ik ook dat bijvoorbeeld muziekverenigingen moeite hebben om nieuwe jonge leden echt aan zich te binden. En dat publiek moeilijk te bewegen is om de gang naar een uitvoering te maken. Er zijn zeker positieve uitzonderingen. Maar als ik bijvoorbeeld kijk naar het aantal mensen dat puur als toeschouwer in de afgelopen week naar de avond kwam waarop een aantal muziekverenigingen zich presenteerden, dan was dat toch echt maar een handjevol. Is Maassluis dan toch te klein aan het worden voor cultuur? Is er teveel aanbod in de regio? En in de media? Of zijn Maassluizers gewoon niet zulke cultuur minnende mensen? Waar schort het aan?

Terug naar de Week van Cultuur en de hand in mijn eigen boezem. Ik had me voorgenomen om meer activiteiten te bezoeken dan ik uiteindelijk gedaan heb. Mijn kinderen spelen bij een muziekvereniging en traden dus op. Vaak ben ik erbij. Deze liet ik verstek gaan door gebrek aan tijd. Of moet ik zeggen een gebrekkige planning? Dat laatste is eerlijker. Bijna had ik ook zaterdag het scratchkoor waar ik me voor had opgegeven, geskipt. Ik ben blij dat ik mijn werk heb laten liggen en toch gewoon gegaan ben. Het was heerlijk om samen met nog zo’n veertig andere zanglustigen onder de voortvarende leiding van Anja Brands vier songs in te studeren in twee uur en daarna op de bühne te brengen. En er was zowaar ook nog wat publiek gekomen om ons aan te horen.
Natuurlijk kost cultuur tijd en geld. Mijn tijd en mijn geld en dat van de gemeenschap. Maar het levert ook heel wat op. Aan aardigheid, energie, contacten, saamhorigheid en nog meer van die zachte, niet meetbare zaken. Natuurlijk is Maassluis niet te klein voor cultuur, als u en ik ons actief inzetten om het groot te laten zijn. Als we ons inzetten als deelnemers en als publiek. Het hele jaar door.