Column: Torenhoog

Vorige week sloegen de kerkrentmeesters die zorg dragen voor de stoffelijke zaken van de kerk alarm. Het bureau dat het monument, dat de Groote kerk is, nauwlettend in de gaten houdt, had de toren tot ‘no go area’ bestempeld. Staat de boel op instorten? Moet Maassluis zijn adem inhouden? Dat valt allemaal best mee. Deze toren blijft heus wel overeind, anders dan de oorspronkelijke toren die midden op de kerk stond. Die bleek enkele jaren na de voltooiing te zwaar en om te voorkomen dat de boel zou instorten is die toren ontmanteld en de huidige in plaats daarvan gebouwd.

Wat is er dan aan de hand? De regels geven aan dat de huidige trappen en verlichting niet (helemaal) voldoen aan de eisen van deze tijd. En dan gaan de verantwoordelijke mensen terecht nadenken over risico’s, aansprakelijkheid en verzekeringen. En om te voorkomen dat er iets zou gebeuren dat niemand wil, is de weg omhoog tijdelijk gesloten.

Als Schriftgeleerde dacht ik natuurlijk direct aan het verhaal over de Toren van Babel. In het Bijbelboek Genesis lees je dat de mensen tegen elkaar zeggen: “Laten we een stad gaan bouwen met een toren die tot in de hemel komt. Dan worden we heel beroemd.”

Het is een oerverhaal dat onder meer een ‘verklaring’ biedt voor de verschillende talen.

Op mijn stapel nog te lezen boeken ligt het boek De binnenplaats van Babel, het raadsel van de spraakverwarring van Salomon Kroonenberg uit 2014 dat ook precies daarover gaat.

Maar het is misschien nog wel meer een verhaal over de hoogmoed die mensen eigen is. Wat dat betreft is er nog weinig veranderd.

Ik was twee weken terug in het Witte Kerkje voor een lezing van Jaap van Duijn naar aanleiding van zijn laatste boek Uit balans. Hij schetste hoe diezelfde hoogmoed leidde tot financiële torens van Babel. De laatste jaren is dat hele systeem op losse schroeven komen te staan. Maar of de crisis ook tot inkeer en omkeer heeft geleid, is nog maar zeer de vraag.

Ik ben in Maassluis (een beetje) betrokken bij Schuldhulpmaatje. Dat is een stichting waarin vrijwilligers mensen bij staan die schulden hebben of financiële problemen dreigen te krijgen. We lossen niets voor hen op en nemen ook het roer niet over, maar helpen ze om de regie over hun financiën weer in eigen hand te krijgen. Maar soms helpt uitzoeken en op een rij zetten van de rekeningen niet en blijken er niet te behappen schulden te zijn.

Soms zijn die door eigenwijsheid ontstaan, maar in veel gevallen overkomt het mensen ook voor een groot deel. En dan is er maar één escape: schuldsanering. En daarover luidde vorige week ook de noodklok in Maassluis. Omdat de wachttijd om daarvoor in aanmerking te komen steeds verder oploopt.

En dat is echt een veel groter probleem dan de ondeugdelijke ladders in de toren van de Groote kerk. Het is te hopen dat de lokale politiek en bestuurders dat inzien en werk maken om die boel vlot te trekken en verdere spraakverwarring weten te voorkomen. Want hoe mooi het ook is als het carillon speelt en er gevlagd kan worden op Koningsdag, het is nog veel mooier als mensen in Maassluis behoed worden voor een vrije financiële val.