Een tegenvaller was het wel, het welkomstwoord van Hans Eijsackers. Mocht je aangeschoven zijn met de intentie stadsgids te worden, dan kon die ambitie de koelkast in. Er zijn er al meer dan genoeg.
In de week daarop werden die woorden iets genuanceerd. Als je echt wilde dan mocht je je opgeven. Ik heb er maar vanaf gezien.
Dag 1 was een wandeling door de binnenstad. Ik ken de kroniek van Maassluis bijna van buiten maar over metseltechnieken staat weinig in de Kroniek. Die leemte vulde groepsleider Alle Visser moeiteloos op. Ik kijk nu anders naar historische panden in het centrum.
Onze begeleider, Kees, maakte op de tweede zaterdag af en toe een side-step door een paar opmerkingen die niet direct met de historie van Maassluis te maken hadden. Op de haven vertelde hij over gebouwen en details in de gevels en de ramen. Details die bijna allemaal terug te voeren waren op de visserij. Bij het optrekje van de heren Eitjes meldde hij dat hier de beste wethouder die Maassluis ooit had woonde. Ik vroeg nog even naar zijn politieke voorkeur. “Ik heb geen aandelen”, zo zei hij. Hij zal het toch niet uit de geschiedenisboekjes hebben gehaald immers het hoofdstuk Eitjes wordt op dit moment geschreven door een onderzoek naar handelingen van de voormalige wethouder. Het onderzoek is eind maart afgerond. Aan de andere zijde van de haven bij de Havenstraat maakte onze gids onder het motto: “ik heb geen aandelen” reclame voor Ron de Hoog die blijkbaar voortreffelijke lijsten maakt, die menig schilderij een extra dimensie geven.
In de Nieuwstraat kwam de derde opmerking waarbij wederom werd gezegd dat hij geen aandelen had. Hij had het toen over de tompoucen van Koos Holtkamp. Daarover was de totale groep het eens: er zijn geen betere. Hij vergat overigens te melden dat de kroketten van Koos het predicaat Goddelijk verdienen. Ik heb overigens ook geen aandelen maar wel sympathie voor de plaatselijke bakker, die overigens in Schipluiden resideert.
Kees vertelde over de Nieuwstraat een geweldig verhaal. Deze straat zou min of meer de derde verdedigingslinie tegen de Spanjaarden – of waren het nu de Geuzen- vormen. De eerste linie was de Schans, de tweede de oude dijk, de Hoogstraat. De Nieuwstraat loopt niet recht, er zit een kromme in. Deze kromme heeft in het verhaal een functie. Zo was het voor de vijand onmogelijk om vanuit het bloemhof met een kanon naar de markt te schieten. De groep hoorde Kees aan en ik dacht er het mijne van. Wellicht dat Kees gedachten kon lezen want hij besloot met “als het niet waar is, dan is het toch een mooi verhaal” en zo is het! Geschiedenis is een gekleurd iets.
Dat werd vooral duidelijk toen Kees het had over de Geuzen, de Spanjaarden en de Prins van Oranje. In een bijzinnetje kwam het geweld en wreedheid van de Geuzen ter sprake. Hij wilde niet met zoveel woorden een vergelijking maken met IS maar de geschiedenis van de martelaren van Gorkum was er een om niet te vergeten. De martelaren van Gorkum? Ik kende het verhaal niet. 19 katholieke geestelijken werden in 1572 op brute wijze van het leven beroofd. Hieruit blijkt de kleuring van de geschiedenis. Op de katholieke lagere scholen werd dit kleurrijk verteld. In de boekjes die wij op de (protestante) School met de Bijbel hadden werd hier met geen woord over gerept. Het kan verkeren!
Twee zaterdagochtenden wandelen door Maassluis, gezellig en leerzaam. Toch iets in mij werd een tikje opstandig. Veel, erg veel, moois gezien en mooie verhalen gehoord. Op twee plaatsen echter krijg je bijna tranen in de ogen. Het pand aan het water op de hoek van de Nieuwstraat en de Markt. Als je van de Markt naar de voormalige Kalestraat kijkt, dan zie een bijna vervallen gevel. Een stuk erfgoed dat staat te vervallen terwijl je er naar kijkt.
Het tweede dat pijn doet aan de ogen zijn de panden van Siem Dubbelman op de haven. Siem neemt regelmatig de maat van het gemeentebestuur in ons stadje. Hij is een frequente (boze)briefschrijver. Niets blijft bij Siem onopgemerkt. Nou ja niets! De gevels van zijn panden kunnen wel een likje verf gebruiken, ze detoneren behoorlijk.
Ik wil zelfs zeggen: Siem na 1 oktober heb ik wel wat tijd over om een handje te helpen en onze stad te verfraaien. Misschien dat we de borden op zijn huis ook kunnen verwijderen al zal dat wel een gat slaan in de gemeentelijke financiën want Siem betaalt uiteraard netjes precariobelasting.