Column: U wordt allen bedankt

De afgelopen maand heb ik weer eens beseft hoeveel vrijwilligers er in Maassluis actief zijn. Zo was ik bij de jaarlijkse lintjesregen waarbij mijn eigen moeder – uiteraard dik verdiend – een lintje in ontvangst heeft mogen nemen voor o.a. haar inzet voor Amnesty in Maassluis. Tijdens de bijeenkomst in de Groote Kerk bleek weer eens hoeveel verenigingen, instellingen maar ook inwoners van onze stad afhankelijk zijn van deze vrijwilligers. En of het nou gaat om boodschappen doen voor een van de buren, oud papier ophalen voor de vereniging, een sportteam trainen of coachen, doen van bardiensten (met of zonder het schenken van een borrel) of inzet voor een culturele of kerkelijke organisatie, zonder deze vrijwilligers hadden deze diverse organisaties die onze stad heeft niet kunnen bestaan.

Zo zou Maassluis geen Koningsdag hebben op zoveel plekken in de stad zonder vrijwilligers en had Excelsior Maassluis afgelopen zaterdag ook geen kampioen kunnen worden. Ook had deze site waarop mijn column verschijnt dan niet bestaan.

Als ik het over vrijwilligers heb, moet ik altijd terugdenken aan het uitje voor de vrijwilligers van Maassluis tijdens ‘het jaar van de vrijwilligers’ enige jaren terug. De boottocht die we toen met een grote groep vrijwilligers hebben gemaakt staat – denk ik – de vele aanwezigen nog vers in het geheugen. Slecht weer, “iets” meer personen op de boot dan eigenlijk zou passen, maar een mega gezellige sfeer en grote verbondenheid tussen alle vrijwilligers die mee waren.

En omdat de meeste vrijwilligers zelf niet zitten te wachten om op de voorgrond te staan en al helemaal niet zelf zullen vragen om waardering (het is toch logisch om iets voor een ander te doen?) is het mooi om daar zo af en toe zoals nu in deze column bij stil te staan.