Achteraf is het altijd makkelijk praten. Natuurlijk staat de eerste zaterdag in augustus algemeen bekend als zwart en natuurlijk is het bijna vragen om problemen om op dezelfde dag een column op maassluis.nu te publiceren over een stressvolle eerste vakantiedag van 4 jaar geleden, maar toch vertrokken we vrijdagavond 1 augustus om 19.15 uur vol goede moed voor een autoreis van 1400 km naar Istrië in Kroatië. Zwarte zaterdag is immers vooral een Frans fenomeen en veel erger dan tijdens die finaledag kon het toch niet worden?

De eerste uren gaan voortvarend en na één rijbeurt weet ik enthousiast te melden dat bijna 20% van de reis er al op zit. Nog voor Frankfurt krijgt het gemiddelde een deuk te verwerken wanneer een wegversmalling – van 3 banen naar 1 een uur – vertraging oplevert. Opvallend zijn de vele Duitse vakantiegangers in de file, wat bevestigd wordt op de Duitse radio die spreekt over de op gang gekomen eerste echte vakantie-uittocht. Tot aan München (850 km) blijft de vaart er in zitten, slapen de kinderen en weten de ouders de strijd ertegen te winnen, maar worden de fileberichten op de radio betreffende de A8 van München naar Salzburg per half uur onheilspellender.

Op een overvolle ‘Raststatte’ sterken we aan met pizzapunten, croissants, koffie en frisdrank alvorens aan te sluiten in een hele lange rij.

Ogenschijnlijk telkens de verkeerde daar de andere twee stelselmatig net ietsje minder langzaam gaan.

De radiozender is gestopt met aan te geven hoeveel de vertraging op de A8 bedraagt en adviseert nog slechts om deze route te mijden. Automobilisten die er al in staan hoeven geen binnenwegen te proberen, want ook daar schijnt ’t muurvast te staan.

Oostenrijk wordt met de snelheid van een recreatieve racefietser bereikt en tot aan Slovenië zakt het bij lange vlagen in tot een tempo onder dat van mijn Westland Marathon.

Tenslotte stagneert het volledig voor de Karawankentunnel waar een scharend vaartuig de doorgang een uur lang blokkeert.

Inmiddels is de te verwachten aankomsttijd opgelopen van rond 12 uur ’s middags naar 8 uur in de avond

Slovenië blijkt een stuk rustiger te zijn en net als we ons afvragen waar al die auto’s gebleven zijn stuiten we voor de grens met Kroatië aan de voet van een col op een muur van rode achterlichten. Ons verzet is na ruim 1 dag (file)rijden gebroken. ‘Wat nu weer?’. Na een kwartier stilstaan rijden we 100 meter verder en kunnen de motor en de lichten weer worden uitgezet. Wellicht voorkomt het oververhitting waarvan we vandaag al tientallen voorbeelden langs de kant hebben zien staan.

Binnen is die oververhitting wel ingetreden: ‘ik ga nooit meer met een auto op vakantie!’

Oorzaak van het drie uur durende oponthoud blijkt een grenscontrole te zijn wat ons na 28 uur reizen uiteindelijk om kwart over 11 op camping Lanterna brengt. Wanneer men vervolgens bij de balie weet te melden dat er na tienen niet meer wordt ingecheckt en dat we morgenochtend maar terug moeten komen is dat precies die druppel die de emmer doet overlopen. Gelukkig weet ik het beeld van 3 oververmoeide kinderen over te brengen op betreffende medewerker en kunnen we alsnog aan het opzetten van de tent gaan beginnen.

Fijne vakantie allemaal!

Ron v/d Berg

Ron v/d Berg

Zaterdagcolumnist (per 2016: 1x per 2 weken | ICT Beheerder | AVW atleet en vader van 3 dochters. Zie ook www.ronb1965.nl.

2 Reacties

  1. 9 augustus 2014 at 16:19

    Ook Midden Delfland en het strand,
    ”LEKKER BIJ-DE-HAND”.

  2. 9 augustus 2014 at 09:30

    Waarom 1400 kilometer,
    is het daar dan zoveel beter.
    Het Westland dichtbij,
    het pontje nabij,
    is toch veel completer,concreter.