Column: Van sluis tot sluis

Eerste Stad aan de Waterweg. Hoe mooi deze eretitel ook klinkt, hij is onjuist. Zegt men. In juni 2013 heeft Leo Boer, jurist ruimtelijke ordening, afkomstig uit Rozenburg, Rijkswaterstaat overtuigd dat de naam van de vaarroute tussen Vlaardingen en de Maeslantkering “Het Scheur” is.

De Nieuwe Waterweg loopt alleen tussen de Maeslantkering en Hoek van Holland. Rijkswaterstaat gaat de naamscorrectie doorvoeren op alle officiële documenten, meldt een landelijke krant. Zo dan kennen wij onze plaats ook weer. Denk je dan.

’t Sluise Diep
Dergelijke berichtgeving prikkelt mijn nieuwsgierigheid en ik vraag mij prompt af of dat door de eeuwen altijd zo is geweest. Het antwoord is niet zo makkelijk te achterhalen maar op wikipedia staat toch wel iets beschreven. Dit korte artikel geeft exact aan waar Het Scheur ligt, maar geeft ook nog de twee namen Pan of Krim. Bekijken we de kaart uit 1769 die er bij wordt gegeven nader dan wordt het nog weer anders: ‘t Sluise Diep of Het Scheur. Je zou er bijna van in een identiteitscrisis raken. Diezelfde kaart laat zien dat Hoek van Holland vroeger een veel groter gebied was dat grotendeels ten zuiden van de huidige mond van de Nieuwe Waterweg lag. Kortom, het is leuk dat de heer Boer deze correctie er door heeft gekregen, maar het is de vraag hoe lang dit zo blijft. Het zal de bewoners niet veel uitmaken, want namen bepalen niet je echte identiteit. Die identiteit komt van wie of wat je bent voor de buitenwereld. Ook dan weer zie je de betrekkelijkheid der dingen: vraag aan de gemiddelde Nederlander waar Maassluis ligt en men duidt in de richting van Maasstricht of op zijn best dat het in het Westland ligt.

 

Dorp of stad
Onze stad begon ooit als een nederzetting in 1340 gelegen bij een sluis in de zeewering en viel toen bestuurlijk onder Maasland, groeide in de loop der eeuwen uit tot een vissersdorp en op 16 mei 1614 werd Maeslandsluys zelfstandigheid verleend door de Staten van Holland en ging daarna verder als Maassluis. Daarmee is meteen duidelijk dat we volgend jaar het 400 jarig bestaan kunnen vieren. Volgens overlevering verleende koning Lodewijk Napoleon Maassluis in 1811 stadsrechten, maar hiervoor is nooit een bewijs gevonden. Het eigen verzoek van Maassluis om zich stad te mogen noemen dateert van december 1813. Het Koninklijk Besluit van verlening is gedagtekend 18 februari 1814. We zouden dus volgend jaar ook nog apart een 200 jarig bestaan als stad kunnen vieren. Hoewel dat een beetje te veel van het goede is.

Ondernemers
De jaren van vissersschepen en Smit Tak sleepdiensten liggen achter ons. Diverse andere grote bedrijven zoals Elementum zijn gestopt of vertrokken. Het imago van slaapstad voor Haagse ambtenaren is achterhaald: er is genoeg bedrijvigheid in en vanuit onze stad. Het is alleen niet goed zichtbaar. Er zijn diverse bedrijven – sommige zelfs internationaal opererend – op ons grondgebied en daarnaast zijn er honderden zelfstandige ondernemers. Veelal zijn dit eenmansbedrijven die hun omzet soms lokaal maar vaak regionaal of landelijk behalen. Het zijn harde werkers met goede, creatieve en constructieve ideeën. Zij weten elkaar nu soms moeilijk te vinden. Gelukkig zien we dat men elkaar steeds vaker zoekt en samen sterker komt te staan. Er worden regelmatig Open Coffee meetings gehouden en daar worden leuke contacten gelegd, ideeën doorgesluisd.

Doorsluizen
Het zou mooi zijn als er een gelegenheid komt waarbij alle ondernemers met elkaar in een open discussie de economische daadkracht, koers en richting van onze mooie stad bepalen en voor zichzelf een beeld krijgen welke rol zij daarin kunnen vervullen. Een gezonde stad heeft recht op zijn zelfstandigheid en eigen economische bedrijvigheid draagt daaraan bij. Ik moet er niet aandenken dat wij straks onderdeel worden van de gemeente Vlaardingen of nog erger Rijnmond. Wat de toekomst ook brengt, onze naam en onze sluis zullen wel gehandhaafd blijven.

nr 1, week 27, 2013