Column: Vaste prik

Zaterdag is het Wereld Diabetes Dag,  de belangrijkste wereldwijde bewustwordingscampagne voor diabetes. Niet zo bijzonder, denk je misschien, er is vast iedere dag ‘een dag van’.

Inderdaad, je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een dag voor. Was maandag vroeger gewoon ‘wasdag’ en woensdag ‘gehaktdag’, tegenwoordig hebben we de dag van de stilte, van het ei, van tegenstellingen, hoi-dag, anti-dieetdag,  knuffeldag, no-make-up-day, rokjesdag, complimentendag. Dus nee, een diabetesdag is niet echt verwonderlijk.

Toch vind ik Wereld Diabetes Dag wél een bijzondere dag. Een dag die er uitspringt, maar dit keer preek ik dan ook voor eigen parochie: mijn zoon, inmiddels twaalf, heeft al vanaf zijn derde levensjaar diabetes type 1.  Inmiddels kun je mij, als zijn moeder, wel bijna een ‘ervaringsdeskundige’ noemen op het gebied van diabetes.

Aan de buitenkant is niets te zien aan mensen of kinderen met diabetes. Buitenstaanders hebben dan ook vaak geen benul van wat dit voor het dagelijks functioneren betekent. Daarom een kijkje in een leven-met-diabetes…

Normaal gesproken komt er, zodra je iets eet, insuline vanuit de alvleesklier vrij om de suikers uit het eten naar de juiste cellen te transporteren, om je zo van de broodnodige energie te voorzien. Maar als je diabetes hebt, wordt er geen insuline aangemaakt. Geen insuline, betekent geen energie naar de cellen en het gevolg is dat je erg ziek wordt.

Er zit niets anders op dan te proberen de alvleesklierfunctie na te bootsen. Jezelf insuline toedienen met injecties of met behulp van een pomp wordt vaste prik. Maar eerst zul je daarvoor moeten weten hoeveel suiker er in je bloed zit. Dat doe je door een aantal keer per dag je bloed te controleren met een vingerprik. Daarnaast moet je rekening houden met het aantal suikers dat je eet en het aantal dat je er verbruikt (door intensief sporten bijvoorbeeld).  Alleen dan kun je bepalen hoeveel insuline je precies nodig hebt. De hoeveelheid insuline kan dus elke keer verschillen. Helemaal perfect kun je de alvleesklier nooit nabootsen. Ondanks al je streven naar een goede balans, kan het toch nog fout gaan. Met diabetes moet je altijd rekening houden en soms houdt het je zelfs uit je slaap; je hebt het 24/7.

Misschien duizelt het je een beetje. Ik weet het, en dan heb ik het zelfs beknopt gehouden. Je niet lastig willen vallen met hypo’s en hypers, ketonen, artsenbezoek en spuitplekken. Maar, hoe vervelend allemaal, dankzij alle goede zorg is er voor de meesten toch goed te leven met diabetes. Dat geldt ook voor mijn zoon. Het gaat goed met hem en ik ben ontzettend trots dat hij al zo zelfstandig met zijn diabetes om kan gaan. Bijna tien jaar lang heeft hij vier keer per dag insuline gespoten, maar sinds enkele maanden heeft hij een pompje, dat het gebruik van injecties overbodig maakt. Al het overige helaas nog niet…

Maar toch… Een  wereld zonder diabetes blijft een grote wens van velen. Niet verwonderlijk. Daarom vind ik Wereld Diabetes Dag ook zo belangrijk. Belangrijk genoeg om er één keer een dag in een jaar uit te springen. Om er een column aan te wijden. Gewoon, om wat extra aandacht en begrip te vragen voor diabetes en voor het onderzoek ernaar.