De verantwoordelijkheid voor de jeugdhulp ligt nu ruim een jaar bij de gemeente. Onlangs las ik in de Schakel dat het College in Maassluis nog niet helemaal helder heeft hoeveel centjes dit gaat kosten. De kadernota is nog niet gereed. Nu dit het geval is, kan er wat mij betreft alvast een bezuiniging worden ingeboekt.

Ook in de regio Rijnmond en Maassluis, wordt dranghulp toegepast als de zorgen rondom een gezin dusdanig ernstig zijn dat er moet worden opgeschaald. Drang is niet meer en/of minder dan zonder toestemming van de kinderrechter bij iemand achter de voordeur kijken. In mijn column “Dranghulp is een sociale staatsgreep” schreef ik daar uitgebreid over. Het ging in die column met name over de onrechtmatigheid van dranghulp. In Nederland is men namelijk pas verplicht jeugdhulp te accepteren als de kinderrechter dat heeft opgelegd. Alle andere vormen van het verplicht opleggen van jeugdhulp dus ook dranghulp, zijn onrechtmatig en strijdig met artikel 8 EVRM en artikel 10 van de grondwet.

Gerechtelijke uitspraak

Onlangs deed de kinderrechter uitspraak in een zaak waar drang door de gemeente Rotterdam werd opgelegd. Hoewel rechterlijke taal vaak wollig is, is dit de uitspraak waar ik persoonlijk op zat te wachten! In deze uitspraak wordt feitelijk het volgende gesteld.

Ik zal het uitleggen in Jip en Janneke taal: Een dreigbrief van het sociaal wijkteam/gemeente mag u gebruiken als wc papier omdat het GEEN besluit is!

Wat betekent een besluit immers? Een DWINGENDE opdracht van een overheidsorgaan dat die bevoegdheid heeft. (wij mogen u dwingen want de wet zegt zus en zo).

Tégen dat besluit kan een burger ingevolge de AWB allerlei bezwaren instellen. Déze uitspraak klínkt heel negatief (ouder wordt afgewezen in haar bezwaar tegen een veronderstelt besluit) maar is daadwerkelijk ZEER POSITIEF!

‘Roddelende buurvrouw’

Nu de rechtbank oordeelt dat het besluit van de gemeente tot inzet van dranghulp geen besluit is in de zin van de AWB, kunnen ouders dit advies/de mening van het sociaal wijkteam (net als het advies van een huisarts of een roddelende buurvrouw!) COMPLEET naast zich neerleggen! De rechtbank Rotterdam zei immers “niet lullen maar poetsen veegt u uw billen af met een zgn. opdracht tot dranghulp van uw sociaal/wijkteam of het jeugdbeschermingsplein”.

Raadsonderzoek

Indien ouders het verzoek voor inzet van dranghulp naast zich neerleggen, volgt er vanuit het wijkteam [in de regio Rotterdam: het Jeugdbeschermingsplein] wel de opdracht tot een raadsonderzoek. Maar een onderzoek is nog geen verzoekschrift aan de rechtbank. Een verzoekschrift aan de rechtbank is evenmin een OTS [ondertoezichtstelling]. De kinderrechter, toetst of er sprake is van een ontwikkelingsbedreiging. Indien dit zo is volgt een OTS. Indien dit niet het geval is wordt het verzoek afgewezen.

Er is dan wél rechtmatig getoetst en ook bij dwang hebben ouders nog steeds een wettelijk recht op het maken van een eigen familiegroepsplan. Bij dwang is er ook de wettelijke geschillenregeling.

Dranghulp niet meer inkopen

Bij drang ontbreekt iedere rechtsbescherming voor ouders. Ouders worden immers niet gewezen op hun recht op rechtsbijstand die ook geldt in dwangsituaties. Positief aan dit besluit van de rechtbank Rotterdam is de bezuiniging voor de gemeente. Nu is geoordeeld dat ouders hun billen mogen afvegen met een besluit van dranghulp hoeft de gemeente deze vorm van hulp ook niet meer in te kopen…. De belastingbetaler is er blij mee.

Tot slot ook nog de uitleg van jeugdrecht advocaat Reinier Feiner die deze beslissing wist uit te lokken bij de rechtbank Rotterdam.

Wellicht een idee om Reinier Feiner, uit te nodigen voor een juridische bijspijker-cursus voor de wijkteams?

Desiree van Doremalen

Desiree van Doremalen

Desiree van Doremalen | Juridisch adviseur | Ouderplatform Rijnmond | vaste columnist op woensdag 1x per maand (01-2015 tm 04-2016)

5 Reacties

  1. 11 februari 2016 at 10:18

    Uit eigen ervaring ; de wijze waarop een raadsonderzoekster tot de aanbeveling OTS komt lijkt ook dubieus. Men gaat af op jeugdzorgers, deze jeugdzorg krijgt voor een OTS een grote som geld voor ieder kind dat onder toezicht gesteld word. Men creëert dus eigen werk. Tijdens eenzitting is ook de jeugdzorg aanwezig welke het verhaal enigsinds aandikt om het besluit tot OTS rond te krijgen. Tijdens de OTS is moeders wil wet.

  2. brenda
    11 februari 2016 at 07:39

    Wederom de spijker(s) op z’n kop geslagen! Ontvang ook regelmatig toiletpapier van de gemeente, maar helaas drukt mijn printer nog niet formaat wc-papier☺

  3. Ferdina
    10 februari 2016 at 18:17

    @jaapvanberkel. Het is niet kort door de bocht: dranghulp maakt de jeugdhulp per definitie een stuk duurder. Daarvoor is bewijs. Juist omdat er bij dranghulp geen toetsing is, kan men deze hulp zolang laten voortduren als de instelling die hem uitvoert nodig acht. Dit is een van de perverse prikkels in de jeugdwet. Bij Eem OTS/UHP is altijd een toetsing soms al na 3 maanden

  4. Jaap van Berkel
    10 februari 2016 at 17:55

    Beetje kort door de bocht dat dit een bezuiniging is. De jeugdzorg blijft gewoon even groot en noodzakelijk.Alleen met dwang UHP opleggen kan alleen de kinderrechter na raadpleging rapporten Raad van de kinderbescherming, buurthulp, medici en inspraak ouders. etc. etc. Door al deze procedures wordt het waarschijnlijk alleen maar duurder, maar zeker wel eerlijker hoop ik.

  5. Aad Rieken
    10 februari 2016 at 09:10

    ”Desi(s)reetje En Mijn Billen Zijn Beter Gewend!”