Er kleeft sinds jaar en dag aan ons land het etiket ‘verdraagzaam’. Is dat terecht? Ik heb de neiging te zeggen dat het tegenvalt. En geldt dat ook voor Maassluis? Het hangt er natuurlijk vanaf welke criteria je hanteert. Ik zal de lezer de mijne voorleggen. Het is aan de lezer om het daarmee eens te zijn.

Ik vroeg mij dat af en wilde dat graag staven met cijfers. Ik wist niet zo gauw hoe, totdat onze maandag columnist mij wees op wikipedia. Ik kijk daar niet zo vaak, ik ben daar ook niet zo handig mee, maar voor deze keer dan toch geprobeerd. Verrassend hoe snel ik daar de onderbouwing van mijn stelling in getallen terug kon vinden.

Ik vind dat verdraagzaamheid zich toont in de mate waarin iedereen met elkaar omgaat in zijn dagelijkse doen en laten. Hoewel altijd een “strikte scheiding van kerk en staat’ wordt verondersteld, zie ik dat beide in de loop van de eeuwen veel van elkaar hebben geleerd. Ze verkondigen beide verdraagzaamheid en bieden daarom iedereen de ruimte om zijn eigen godsdienstgroepering, school en politieke partij op te richten. In mijn ogen is dat echter juist een teken van onverdraagzaamheid. ‘Ik ben het niet eens met visie x, ik start mijn eigen groepering … binnen verband, …hersteld’ of hoe de naam ook mogen luiden’. En dat allemaal onder het mom dat de eigen visie op God / Allah de enige ware is. In ons land zijn meer dan 80 groeperingen die onder een eigen vaandel hun bestaansrecht verdedigen. In mijn eigen stadje zie ik er ook minstens negentien in de stadsgids vermeld staan. Negentien.

Op het terrein van de politiek zijn er 3 hoofdstromen: socialisitisch, religieus en liberaal. Met een beetje verdraagzaamheid kan je er zelfs twee van maken. Niet zo in ons kikkerlandje en ons stadje aan het Scheur.

Hoeveel politieke partijen er zijn in Nederland: 12 grote, 10 lokale en dan nog eens 10 die momenteel niet in een raad of kamer zitten. En dan 130 landelijke partijen waarvan vele in de loop der tijd weer zijn opgeheven. En dan nog 250 lokale partijtjes, diverse niet meer erg actief. Wat dat laatste betreft hebben wij er ook twee. Twee teveel zou ik zeggen.

Mijn persoonlijke conclusie op grond van bovenstaande is dan ook: zodra men het op een paar punten oneens is, wordt er een eigen groep gemaakt, omdat men het verschil van inzicht niet verdraagt. Daar kan geen Tien Geboden of ‘Handvest voor de grondrechten van de Mens‘ ook maar iets aan veranderen. Ieder heeft recht op zijn eigen mening en dus telt ons stadje meer dan 30.000 meningen. Nou ja er zijn er nog genoeg onmondig. Kijk dat is dan al weer een groep, maar die is bij wet uitgeschakeld.

Ik raad u aan eens goed te kijken wanneer er conflicten leiden tot een ‘hullie tegen wij’. Er onstaat zo maar weer een nieuw kamp en we kunnen er met zijn allen niets aan doen. Val mij dus niet aan, want anders is er binnenkort de oprichting van de CPM, de Columnisten Partij Maassluis.

M.A. Sluizer jr.

M.A. Sluizer Jr.

M.A. Sluizer Jr.

M.A. SLUIZER Junior | Levensgenieter | Stadscriticus | Woensdagcolumnist in de periode 2011-2013 | Incidentele gastcolumnist van 2015-2020