‘Goeiedag Lezer, leuk dat je de moeite neemt om dit stuk te lezen. Ik stel dat zeer op prijs. Dankjewel.’

Geef iemand een compliment in de vorm van ‘Goed gedaan jochie!’, ‘Prima prestatie meid!’, ‘Wat zit je haar leuk!’ etc. De persoon aan wie het je het compliment richt zal blij en verrast reageren. Blij dat hij gezien wordt, verrast dat men dat uitdraagt. Niet iedereen zal dat in dezelfde mate in zijn gelaatsuitdrukking laten blijken, maar er is niemand die door een compliment een nors gezicht trekt.

Ga het maar eens na bij jezelf. Je wordt op zo een moment blij, trots, voelt je lichter. Wat een mooi mechanisme. Het kost weinig moeite, er is een leuke interactie tussen twee personen. Het geeft je een oppepper en dat gevoel wordt nog eens versterkt als een volgend persoon ook een compliment geeft. Je dag kan niet meer stuk. Die glimlach op jouw gezicht brengt overal licht.

Mij is opgevallen is dat een andere kleine inspanning met vergelijkbaar positief effect grotendeel uit ons dagelijks leven is verdwenen. Heel jammer. In de laatste decennia hebben velen nooit geleerd of afgeleerd om de ander gedag te zeggen. Ik heb het over een simpele groet als hoi, dag, goedemorgen of eender welke fatsoenlijke groet dan ook, naar iemand die je tegemoet komt. Ook dat roept bij beiden een goed gevoel op. Je wordt gezien en men laat het weten.

iPod zombies

Voor een deel komt die teloorgang voort uit de eeuwige haast die men heeft waardoor er geen aandacht meer is voor de directe omgeving. Snel de auto in of liever gezegd de file in. Lang leve de flexibele werktijden waardoor het verkeer helemaal zo onvoorspelbaar is als het weer; men spoedt zich naar de rijen der werkwilligen. In het openbaar vervoer is het helemaal prijs. De draagbare muziekspeler heeft er voor gezorgd dat men van huis af al in zijn eigen wereld zit. iPod Zombies. Ook de smartphone – effe mail checkuh onderweg – is daar debet aan. Ik kijk daardoor continu tegen gebogen hoofden aan. Ik ben niet van de luizeninspectie of de fontanel controledienst, dus bespaar mij dit uitzicht.

Ben ik dan een ouderwets iemand. Nee. Ook ik gebruik die media, ook ik neem deel aan dat verkeer. Het gaat zelfs nog veel verder. Ik merk het tot op ons eigen kantoor. Als ik een willekeurige collega van onder de dertig – die ik overigens niet ken – een goedemorgen wens als ik deze tegenkom in het trappenhuis, word ik bij wijze van spreken aangekeken met een blik van “Dirty old man”.

Begin in Maassluis

Nu heb ik jouw hulp nodig. Ik heb het plan op gevat om een “Goeiedag!” campagne te starten die zich als een olievlek door Nederland moet verspreiden. Ik wacht niet tot morgen want ik ben reeds begonnen zoals je bovenaan deze column heeft kunnen waarnemen.

Verbeter de wereld begin in Maassluis. Verspreid het woord: Goeiedag!

 

nr 3, week 29, 2013

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

1 Reactie

  1. 15 juli 2013 at 07:07

    kom dagelijks Maassluis binnen fietsen, zeg onderweg 5 mensen gedag die ik alleen van gezicht kan! dat is leuk, en heel normaal toch! Jelle, ik deel je mening totaal/al jaren, zal zeker mn steentje bijdragen! Gegroet, Arjan.