Ik kijk naar buiten en zie de grauwe lucht. Het is gelukkig droog maar het dreigt wel te gaan regenen. Ik bestel een cappuccino en kijk nog wat mijmerend voor mij uit. Het is stil vandaag in het grandcafé. Er komt een vijftigplusser aangelopen over de Markt en even later komt hij binnen. “Mogguh”, groet hij, maar erg opgewekt klinkt zijn stem niet.

Hij neemt naast mij plaats aan de lange tafel en even later zegt hij : “Heeft u dat nou ook, meneer? De Herfstblues?”

Ik ben mij er niet bewust van dat er een herfstblues bestaat. Feitelijk vind ik de herfst een van de mooiste seizoenen vol afwisselend weer.

Ik schud met mijn hoofd en zeg: “Nee ik niet. Maar hoe uit zich dat dan bij u?

Me and my big mouth, flitst het door mijn hoofd, maar het is al te laat. Hij ziet het als een uitnodiging om van wal te steken.

“Het begint al ’s ochtends vroeg. Ik kan mijn bed niet uitkomen. Ik moet daglicht door de gordijnen zien komen, anders lukt het mij met geen mogelijkheid op te staan. Daarom heb ik een speciale daglichtlamp als wekker. Ik moet wel. Het is verdomde lastig, want ik moet om half negen op mijn werk zijn op de Maasvlakte. Ik moet de pont van acht uur hebben want het is dan nog flink doorpezen op mijn brommertje.“

“En die route is me  toch een dodelijk saaie rit, elk werkdag weer, genoeg om depri van te worden en nu met al die herfstige mist nog levensgevaarlijk ook. Die automobilisten rijden veel te hard. Dieptriest. Ik zit te kleumen op mijn brommertje. Zij hebben het makkelijk met hun verwarming en mistlampen.” Hij zucht.

Ik onderbreek zijn woordenstroom met: “Dan zal het weekend wel een stuk aangenamer zijn, mag ik aannemen?”

“Totaal niet, meneer, totaal niet. Ik moet op zaterdagochtend de jongste bij Excelsior afzetten. Acht uur er staan. En dan maar kleumen langs de lijn. Bij uitwedstrijden moet ik nog vroeger op. Ik vind er niks aan. Ik houd helemaal niet van voetbal. Maar ja, je moet wat over hebben voor die gastjes. En ik kan niet eens de kantine induiken voor een bak koffie. Ze houden me vanaf het veld in de gaten. Pas in hun derde helft, is er tijd voor koffie. Ook maar vijf minuten hoor, want dan moet ik weer door naar huis voor onze dochter. Paardrijles. En in die manege is het me toch koud! Sta ik weer een uur af te zien. Blauwbekken. En  ’s middags met moeders boodschappen doen. Hartstikke druk en dan moet ik tussen al die rollators en hangjongeren door laveren. Moe word ik ervan. Elke zaterdag weer.” Hij zucht diep.

Ik vraag voorzichtig: “Heeft u wel een beetje zondagsrust?”

“Dat had u gedacht. Neen meneer. Ook dan moet ik er vroeg uit. Vroeger werd ik door een kerkklok mijn bed uit gebeierd. Tegenwoordig heb ik een buurjongen die zo nodig op zondagmorgen aan zijn brommertje moet sleutelen. En die gast begint al om zeven uur met zijn eerste lawaai. Dan doe ik geen oog meer dicht. Ik sta doodmoe op. Ik heb al eens gedreigd het kreng onklaar te maken, maar dat interesseert hem niks. Ik ben dus blij wanneer het weekend voorbij is. Dan kan ik weer gewoon om half acht opstaan. Maar ik vrees nu al weer het moment dat de klok teruggezet wordt. Dan heb ik pas echt de herfstblues. Het lijkt wel of die herfst voor altijd blijft”. De zucht die volgt, maakt duidelijk dat hij het echt niet heeft.

Zijn verhaal heeft me niet bepaald opgevrolijkt. Ik dank hem voor zijn verhaal en besluit te vertrekken. Ik reken af, wens hem sterkte en loop snel naar de Wip om huiswaarts te gaan.

In mijn hoofd klinkt ”Forever Autumn” uit War of The Worlds

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

9 Reacties

  1. 19 oktober 2015 at 16:20

    Mooi, Jelle, geniet jij maar gewoon van de herfst 😉

  2. Paulette
    19 oktober 2015 at 11:03

    Mooi Jelle. Met plezier gelezen.

  3. Ronald van Santvliet
    19 oktober 2015 at 10:56

    Wederom een mooie Column Jelle.

  4. Aad Rieken
    19 oktober 2015 at 09:44

    Rijm Ik Een Keer Niet..,
    Ga Jij Het Gat Dichten!

  5. Aad Rieken
    19 oktober 2015 at 09:34

    ”RUSTAAGGHH-HE LENY!”

  6. 19 oktober 2015 at 09:26

    Het leven is een pijpkaneel. Ieder zuigt er aan en krijgt zn deel 😊

  7. Aad Rieken
    19 oktober 2015 at 09:13

    ”TREUR-WIL(LI)G!”
    Rhythme And Blues

    Er Zit Ritme In De Blues!

    Na Forever Autumn!
    ”AUTUMN LEAVES!”

  8. Aad Rieken
    19 oktober 2015 at 08:48

    ”RHYTHM AND BLUES!”

    Er Zit Ritme In De Herfstblues!

  9. Aad Rieken
    19 oktober 2015 at 08:28

    ”TREUR-WIL(LI)G!”