Column: Vrijheid

5 mei: een dag gevuld met vrijheid. Een bewonderenswaardige dag waarop we onze vrijheid vieren door middel van festivals, feestjes en gezelligheid om ons heen. Een dag van blijdschap volgend op een dag waar we alles wat verloren is herdenken. Honderdduizenden Nederlanders die slachtoffer werden of het leven lieten in een oorlog die tot op de dag van vandaag nog voelbaar is. Verschrikkelijk. Huiveringwekkend. Mensonterend. Een periode in de Nederlandse geschiedenis waar je als jongere blij bent niet eerder te zijn geboren. Des te meer reden om te waarderen wat we nu hebben, te genieten van het leven, in volle glorie te leven en anderen in hun waarde te laten.

Helaas blijkt dat laatste voor velen lastig te zijn waardoor ons begrip van vrijheid aangetast blijkt te worden. Van kleine ruzies en confrontaties tot aanslagen op niet- of andersgelovigen om ons heen, in buurlanden, Europese landen en landen ver weg, waar je wellicht wat minder over zal horen op de reguliere media. De vele bedreigingen en berichtgevingen over geweld op politici die anders denken, mensen met andere seksuele voorkeuren, het houdt niet op. Ook al willen we het zelf wellicht niet toegeven, we worden behoorlijk beperkt door deze toenemende negativiteit. Je zal minder snel naar Turkije of Egypte gaan of een weekendje weg naar dat ene leuke dorpje als je erachter komt dat er 100 meter verderop een vluchtelingencentrum zit. Sterker nog, we mijden het gewoon.

Door de enorme stroom van migranten zal onze capaciteit om anderen in waarde te laten leven niet verbeteren. Je merkt bij velen enorme frustratie, irritatie en boosheid, soms terecht door persoonlijke omstandigheden, maar soms evengoed onterecht door de constante beïnvloeding van de media.

Wat mij de laatste tijd opvalt is de invloed die wij hiermee hebben op de jongere kinderen om ons heen. We leren ze dat bepaalde mensen niet waardig genoeg zijn, dingen van ons afpakken en vooral de welbekende uitspraak “Ze moeten maar terug naar hun eigen land” blijkt vaak overgenomen te worden zonder dat ze beseffen wat ze zeggen. Een land wat vaak, in hun geval, gelijk staat aan geweld, dood en honger. Ik zeg niet dat we alles maar klakkeloos moeten accepteren, maar een positievere houding, vooral naar kinderen toe, kan geen kwaad. De reclame die net als vorig jaar op de televisie te zien is vind ik een mooi initiatief. Het geeft de diversiteit van Nederland weer en eindigt met een simpele maar krachtige vraag “Hoe geef jij vrijheid door?”    (*)

Naar mijn mening, want ja mijn naam staat toch echt boven deze lap tekst, is het enorm belangrijk om vrijheid op een positieve manier naar je medemens, en dan vooral de jonge kinderen, door te geven. Om ze te informeren wat er vroeger is gebeurd, ze ervan te laten leren, zodat ze in de problematiek van nu goed kunnen nadenken en reflecteren zonder van alles over te nemen in hun omgeving.

Want uiteindelijk impliceert leven in vrijheid dat je anderen ook vrijlaat, vooral van jouw oordeel over hen. Anne Frank schreef: “Toch blijf ik geloven in het goede van de mens”. Laten we die verschrikkelijke tijd herdenken door het goede in ons te laten zien, in ieder geval vandaag. Een mooi begin voor de dagen die komen gaan.

(*)  [ Redactie]  Aardige voetnoot bij deze promo: De enthousiaste jongedame met de rode ballon is de Maassluise – inmiddels middelbare – scholiere Mirre.