Column: Vroeger en nu

Afgelopen week was ik in Warschau en Krakau in Polen. Wat me meteen opviel daar was dat Polen (maar dat geldt ook voor andere Oost Europese landen) erg veel aandacht besteden aan hun verleden en veel waarde hechten aan historie. Nu is dat in Polen niet zo verwonderlijk, als je kijkt naar de geschiedenis van dat land van de afgelopen 100 jaar lopen de koude rillingen je over de rug (ik was ook In Auschwitz en Birkenau).

Vele mensen worden herdacht op vele plaatsen. Vrijwel elk dorpje, hoe klein ook, heeft één of meerdere herdenkingsmonumenten. Onwillekeurig moest ik aan Maassluis denken. Ook hier zijn vreselijke dingen gebeurd in de oorlog (al is het op een heel andere schaal) en ook hier worden de doden herdacht maar op een bescheiden schaal.

In eerste instantie dacht ik dat het heel benauwend moest zijn om in een land te wonen waar de geschiedenis nog dagelijks zo aanwezig is maar snel daarna realiseerde ik me dat ik daar was met een doel; het bekijken van culturele en historische gebouwen, plaatsen etc. De gemiddelde Pool zal er waarschijnlijk op een zelfde manier mee omgaan als de gemiddelde Nederlander; je weet dat het is gebeurd maar je staat er niet elke dag bij stil.

Eigenlijk is het heel goed dat we stil blijven staan bij wat is gebeurd, dat we in het besef leven dat niet alles toevallig zo is als het is. Geschiedenis kan ons heel veel leren. De mooie dingen uit het verleden en de slechte en kwade dingen uit het verleden. Daarom is het zo goed dat in Maassluis zoveel aandacht is voor de plaatselijke geschiedenis. Met de historische haven, de museumschepen De Furie en De Elbe, het Sleepvaartmuseum en het historische stadscentrum. Daarom is het goed dat nog elk jaar de doden worden herdacht, dat de jeugd les krijgt over de eigen omgeving. Omdat het leuk is te weten waar je vandaan komt en om ervan te leren.