Column: Waar was jij op vrijdag 28 augustus 2015?

Er zijn van die schaarse momenten, waarvan je direct weet dat ze een vaste plaats gaan vinden in het langetermijngeheugen. Naast de typisch persoonlijke, zoals een trouwdag en de geboorte van je kinderen, zijn dat (inter)nationale gebeurtenissen die een massale impact hebben.

Het bekendste recente voorbeeld is waarschijnlijk dinsdag 11 september 2001 toen twee passagiersvliegtuigen de Twin Towers werden ingeloodst. Ik werkte op dat moment op een kantoor van de Fortis Bank in Rotterdam-Alexander en weet me de eerste berichten op nu.nl nog redelijk helder voor de geest te halen. Er werd gesproken van een vliegtuigje dat mogelijk een Twin Tower had geraakt. Pas een uur later werd de werkelijke ernst van de situatie duidelijk.

Hetzelfde gold eigenlijk voor de MH17 vorig jaar waarbij de media op donderdagmiddag 17 juli in eerste instantie meldden dat er in Oekraïne een vliegtuig was neergestort met mogelijk 25 Nederlanders aan boord en pas ’s avonds duidelijk werd dat het een oorlogsmisdaad betrof op een groot passagiersvliegtuig met 200 landgenoten.
Het rijtje kan nog aangevuld worden met maandagmiddag 6 mei 2002 (aanslag op Pim Fortuin), dinsdagochtend 2 november 2004 (aanslag Theo van Gogh) en voor de oudere lezers maandagnacht 21 juli 1969 (maanlanding) of zondagnacht 1 februari 1953 (watersnoodramp).

Van een andere orde, maar bij mij niet minder beklijvend, zijn een handvol nationale sporthoogtepunten verspreid over verschillende takken.

Zoals donderdag 21 februari 1985 toen ik aan de start stond van de 13e Elfstedentocht en onderweg de winnende sprint van Evert van Benthem meekreeg via een transistorradio. Of de hele Tour de France van 1980 toen TI Raleigh bijna dagelijks een etappe won en Joop Zoetemelk in het geel over de Champs d’Elysee reed. Of de tragische voetbalnederlaag in München tegen West-Duitsland op zondag 7 juli 1974 die op 21 juni 1988 maar deels verzacht werd in Hamburg. Of Pieter van den Hoogenband uiteraard met zijn gouden Olympische medailles op het koningsnummer 100 meter vrije slag in 2000 en 2004.

Wat betreft de moeder der sporten stond de gouden 800 meter van Ellen van Langen bij de Spelen in Barcelona (maandag 3 augustus 1992) tot voor gisteren in mijn eerste laatje van herinneringen, maar daar heeft iemand dus verandering in gebracht.

Er zijn een aantal vanzelfsprekendheden in de sport waar eigenlijk niet aan getornd mag worden: PSV gaat de Champions League dus niet winnen, een Oost-Afrikaan wint de marathon, Nederland wordt wereldkampioen korfbal, de 10 km schaatsen krijgt een Nederlands podium en een blanke wint de Tour de France.

En de sprint bij een groot atletiekevenement wordt gewonnen door een niet-blanke!

Waarmee ik maar zeggen wil hoe grensverleggend de prestaties van Dafne Schippers afgelopen week zijn geweest met als absoluut hoogtepunt de magistrale 21,63 op de 200 meter. De vierde tijd ooit achter erkende dopinggebruikers Florence Griffith en Marion Jones en sneller dan alle Oost-Duitse manvrouwen uit de jaren tachtig. Dat lijstje maakt me ook wat huiverig. We hebben de neiging om landgenoten te vertrouwen, maar ik kan me voorstellen dat de buitenwacht zijn wenkbrauwen fronst bij de snelle progressie van de lange blonde ex-meerkampster.

Zo lang positieve testen uitblijven is vrijdag 28 augustus 2015 voor mij echter een van de meest memorabele sportdagen ooit. Sowieso zal dit succesvolle WK atletiek de Nederlandse atletiekverenigingen de komende jaren geen windeieren gaan leggen. Want wie wil er niet de volgende Dafne Schippers worden?