Dodenherdenking

Op 4 mei herdenken we de doden die vielen in de tweede wereldoorlog door om precies 8 uur ’s avonds twee minuten stil te zijn. Hoewel echt stil zijn voor vele mensen al een hele opgave is valt me toch elk jaar weer op dat het buiten (en ik woon in de stad) dan ook echt stil is. Soms hoor je in de verte een auto maar meestal alleen de vogels, En soms lijkt het alsof ook de vogels die twee minuten in acht nemen.

Het aantal mensen dat de tweede wereldoorlog bewust heeft meegemaakt loopt terug. Dit jaar is het alweer 71 jaar geleden dat de oorlog beëindigd werd. Je moet toch wel van even voor de oorlog geweest zijn wil je er nog herinneringen aan hebben. Dat maakt dat mensen van 76 jaar en ouder die (vaak) nog hebben.

Mijn moeder is van 1936 en met haar praat ik tegenwoordig steeds vaker over wat er toen gebeurd is rondom haar gezin in die tijd. Toch komt er een tijd dat we de doden herdenken die eigenlijk niemand meer gekend heeft. Moeten we daar dan mee doorgaan? Dat is een vraag die tegenwoordig met enige regelmaat gesteld wordt. Volgens mij juist wel. De verhalen van de mensen die de oorlog hebben meegemaakt, worden door verteld. De verschrikkingen van de oorlog moeten worden doorgegeven zodat we voorbereid zijn op een herhaling van zetten.

Maar die twee minuten…

Waar moeten toekomstige generaties dan bij stil staan? Dat kan bij familieleden waarvan men gehoord heeft maar die men nooit heeft gekend, gewoon om de verschrikkingen die zij hebben moeten doorstaan. Maar het kan ook bij het feit dat we vrij zijn, dat we kunnen en mogen denken en vinden wat we willen. Dat je niet wordt opgepakt omdat je iets zegt wat de machthebbers toevallig ongewenst vinden.

Als je kijkt naar de vrijheid van mening, van denken en doen, dan zien we dat het er de afgelopen jaren in de wereld niet beter op is geworden. Nu, op dit moment worden mensen opgepakt in bevriende landen (NAVO, EU) omdat ze het niet eens zijn met de heersende macht. Alle reden dus om stil te staan bij een zo’n hoog goed als vrijheid.

En die vrijheid is hard bevochten, daar hebben heel veel mensen voor moeten lijden. Laten toekomstige generaties daar bij stil staan en beseffen dat hun vrijheid ergens is begonnen.

Wouter vHeiningen

Wouter vHeiningen

Columnist sedert juli 2013 | Directeur Bibliotheek De Plataan voor Maassluis, Vlaardingen & Midden-Delfland | Bestuurslid van Nationaal Documentatiecentrum Maarten ’t Hart en stichting Ongehoord!

4 Reacties

  1. Aad Rieken
    6 mei 2016 at 10:19

    Kom Nu Weer Terug Bij Af,
    Maak Van Dodenherdenking,
    Nooit En Te Nimmer Afschaf!

  2. Aad Rieken
    6 mei 2016 at 09:57

    ”En Van Hemelvaart Naar Top-Klasse!”

    Van Schiedam tot Hoek van Holland,
    en in regio Westlands visie.
    Is er maar 1 club van stand,
    die speelt in de 2e divisie!

    Met nog maar 2 wedstrijden te gaan,
    staat Excelsior bovenaan.
    Steeds hoger bereikt,
    kampioenschap blijkt,
    met nog 3 uur er fel tegenaan!

    John de Wolf met zijn GVVV,
    speelde ook nu zijn rol weer mee!

    Voor tricolores is Oranje,
    na Rood,Wit,Blauw de mooiste franje.
    Haal het uit de kast,
    het staat nu al vast,
    14 Mei drinken we Champagne!

    (G)een kampioen van Nederland,
    (n)iemand had er geluk.
    Er is dan echt (n)iets aan de hand,
    MAASSLUIS KAN NIET MEER STUK!

  3. Aad Rieken
    6 mei 2016 at 09:18

    ”HEMELVAART DA(A)G!”

  4. Aad Rieken
    6 mei 2016 at 09:02

    Van Dodenherdenking,via Bevrijdingsdag naar Hemelvaart!

    Ik kreeg Woensdag van een kennis,
    een goedbedoelde wens op kaart.
    Waarop in mooi handschrift stond,
    EEN HELE FIJNE HEMELVAART!

    Naar het Paradijs een mooie reis,
    maar heb begrip voor mijn besluit.
    Heb het hier ook naar mijn zin,
    EN STEL DE CRUISE NAAR HEMEL UIT!