Toegegeven, wie deze titel leest zal meteen reageren met: Hip? Hip is zo jaren 70. Vet, tof, of gewoon heel erg van deze tijd mag ook. Wat ik maar wil zeggen; poëzie is niet iets van vroeger of ouderwets, poëzie is heel erg van nu. Hip and happening.

In deze tijd van korte spanningsbogen en snelle communicatie, beeldcultuur en de consument als producent blijkt dat poëzie daar heel erg goed bij past.

Neem de korte spanningsboog die jongeren van deze tijd lijken te hebben (ik zeg hier lijken, de vraag is of dat echt zo is? Maar daarover een andere keer). Een boek lezen bijvoorbeeld vraagt een zeker doorzettingsvermogen, je voor langere tijd kunnen concentreren op een tekst. Poëzie is kort, bondig, een heel verhaal in een (zeer) korte tekst. Zelfs een appende, instagrammende puber kan zich lang genoeg concentreren om een gedicht te lezen.

Snelle communicatie dan. Een gedicht kan in twee, drie tweets geplakt. Sommige gedichten worden door veel mensen onthouden aan de hand van een regel of een strofe. Dat past zelfs in één twitterbericht.  Kijk eens naar de groepen over poëzie op Facebook en de stroom aan gedichten die daar geplaatst wordt. Voor zover ik weet zijn er nog geen Faceboekgroepen waar hele romans of zelfs korte verhalen geplaatst worden (okay, die laatste misschien wel).

Dan de beeldcultuur. Ik weet niet of het jullie al eens is opgevallen maar poëzie heeft zich in de beeldcultuur langzaam een vaste plaats veroverd. Keep calm and concentrate, keep calm and… vul maar in. Gedichten op schilderijen, op foto’s, je ziet ze steeds vaker. Maar ook gedichten in de openbare ruimte, op ramen, op bruggen, flatgebouwen, lantaarnpalen en ga zo maar door. In Leiden is een hele gedichten-op-muren route.

En dan de consument als producent. Poëzie is altijd een niche geweest binnen de literatuur. Weinig uitgeverijen gaven nog minder poëziebundels uit die door nog minder mensen gekocht en gelezen werden. Tegenwoordig kan iedereen die weleens gedichten schrijft een blog beginnen, een website maken en daar zijn poëzie delen met de wereld. Zoals gezegd zijn er vele groepen op Facebook waar je andere dichters treft die (ook daar) gedichten posten en op elkaars werk reageren.

Poëzie leeft niet alleen, het is aan een come back bezig van nooit echt weg geweest. Daarom voor iedereen die zich niet te oud voelt, of te jong, die nieuwsgierig is naar bijzondere poëzie van nu is er op zondag 31 mei van 14.00 tot 16.00 uur in het Witte Kerkje in Maassluis een poëziemiddag met eigenzinnige, hippe, traditionele, verstandige en opstandige dichters, die zullen laten zien en horen dat poëzie leeft.

Ik zal ze daar introduceren. Laat u verrassen en vermaken. Ik hoop u daar te zullen zien.

Wouter vHeiningen

Wouter vHeiningen

Columnist sedert juli 2013 | Directeur Bibliotheek De Plataan voor Maassluis, Vlaardingen & Midden-Delfland | Bestuurslid van Nationaal Documentatiecentrum Maarten ’t Hart en stichting Ongehoord!

2 Reacties

  1. 26 mei 2015 at 08:02

    Het ene gedicht is het andere niet
    het heeft gewicht en blijft licht
    als je praat hoor je prietpraat
    altijd op tijd nooit te laat

  2. Aad Rieken
    15 mei 2015 at 10:29

    Een Gedicht Heeft Weinig Woorden Nodig,
    UIT TE LEGGEN NODIG OVERBODIG!!!!!