Column: Wat een lucht

column nr 51

Ik ben gewoon een beetje raar. Uiteindelijk moet ik er zelf zelfs om lachen.

Ik heb echt een bloed hekel aan luchtjes. Parfum, deo’s, wasmiddel, alles koop ik met zo min mogelijk luchtjes. Parfum gebruik ik al helemaal niet. San wel toen ik hem net leerde kennen. Gelukkig was dat snel afgeleerd. Hij klaagt nog weleens maar dan doe ik net alsof ik hem niet hoor. 😉 Ik krijg er gewoon een mega hoofdpijn van. En daarbij heb je vaak zoveel luchtjes dat alles bij elkaar genomen naar toiletaria ruikt. Naar mijn idee kan je ook lekker ruiken door te douchen in plaats van te spuiten. Het is hier dus ook niet meer normaal dan dat er twee keer per dag, per persoon gedoucht wordt. Lekker fris.

Maar… ik heb ook nog eens vier haarballen. Poesjes.

Ooit had ik ook hondjes. Een hond ruikt nou eenmaal ook echt naar hond, hoe schoon je er ook op bent. Helaas voelde ik me genoodzaakt om ook de hond dagelijks op te poetsen met babydoekjes. Gelukkig vind hij dat niet erg. Maar de poesjes, die ruiken niet, gelukkig. Enkele weken geleden kreeg ik de laatste. Dit poesje had een lange reis achter de rug en had zichzelf bevuild. Man man, heeft een week geduurd eer dat dat bijtrok. Ik kan er dan ook niet verliefd op worden hoor! Nu gelukkig wel. En een kattenbak, als je die maar snel genoeg verschoont, hoef je die ook niet te ruiken.

Dus geen probleem toch?

Nou ja … eigenlijk wel.

Mijn oudste poes is mega chagrijnig! Echt niet gezellig meer. Ik word daar dan ook niet helemaal vrolijk van. Toen werd me door een kenner verteld dat ze naar alle waarschijnlijkheid bijna krols zou worden. Tja, je kan maar een probleempje hebben. Maar nou ben ik de rotste niet en wil graag helpen. Maar hoe? Weet ik veel. Ik ben maar eens gaan googelen. En daar kwam ik een aantal oplossingen tegen om dit proces te versnellen zodat ze weer vrolijk door het leven kan. Onder andere door medicatie. Dat gaat me dan ook weer wat ver. En toen zag ik de gouden tip! Zet het huis vol hyacinten en voilà, de poes wordt krols.

Goed, waarschijnlijk begint het je al te dagen.

Zo goed gelovig als dat ik ben, ren ik naar de winkel en sla daar mijn slag. Bepakt en bezakt kom ik thuis met hyacinten. Beetje water en groeien maar! En ze zijn gegroeid! Ze staan nu in volle bloei. Om te zien erg mooi. Maar om te ruiken! Wat een doffe ellende zeg! Mijn vader kwam gister op de koffie. Heel tactisch zei hij dat hij een hyacint mooi vindt maar dat ze zo’n sterke lucht hebben. Op een nette manier vertelt hij dus gewoon dat het hier stinkt.

De poes komt net aangewaggeld. Ze is moe van het slapen. En chagrijnig.

Mijn actie heeft haar niet geholpen en ik zit al dagen met hoofdpijn in mijn eigen huis. Maar ja, alles voor de beestjes…