Column: Waterwegpop? Een feestje!

Column nr 220

De koudste 16 september in meer dan tweehonderd jaar en dan is er juist op die datum een openluchtfestival. Bovendien regende het bij vlagen heel hevig. Ik wenste voor hen dat het snel droog zou worden. Terwijl zij rond half twee begonnen in de stromende regen, was ik de hele middag aanwezig op de Open Dag bij Dierenkliniek De Zwarte Zee. Als speaker / DJ mocht ik de groep dogdancers begeleiden die de hele middag korte demonstraties gaf.

Rond half zeven was het droog en de zon was er zelfs nog een beetje. Ik ben toen langs gegaan om te kijken hoe de vlag erbij hing. De organisatie had een aantal foto’s de wereld ingestuurd maar daaruit viel niet af te leiden of het druk was. Het bleek nog redelijk stil en ik plaatste daarom een filmpje en een paar foto’s op MaassluisNu die een goed indruk gaven en riep de mensheid op ook te komen. De opkomst nam snel toe en de sfeer was goed. Organisator Guus Paalvast sprak de hoop uit dat het nog wast drukker mocht worden. Ik kon hem geruststellen voor wat het weer betreft. De vooruitzicht was dat de rest van het regenfront Maassluis met rust zou laten. En zo geschiedde. Ik ging naar huis om daar nog wat zaken af te handelen, nog een paar oproepjes te plaatsten en las natuurlijk ook de enkele negatieve reacties op facebook over het geluidsniveau en over het weer. Dat kun je nooit voorkomen.

Rond negen uur was ik terug om te fotograferen en filmen en hier en daar een praatje maken. Dat laatste kon gewoon zonder dat je werd weggeblazen door de muziek. Ik heb zelfs een aantal malen pal voor de bas speakers gestaan zonder dat ik mij eraan stoorde. Ik vermaakte mij prima en de muziek was gevarieerd. Zowel 3RD Man als Ghost Riders speelde flink op de gitaren en het werd gewaardeerd door de kenners. Ik vond het heerlijk om naar te luisteren. Ondertussen liep het tegen half tien en het festivalterrein was inmiddels volgelopen. De glunderende festivalorganisator Guus kondigde aan dat het toegangshek dicht zou gaan en hij sprak de woorden: “Hier doen we het voor”. Zijn team, inclusief EHBO, catering en beveiliging kweten zich prima van hun taak. Hier was het feest.

Ik sprak tussen de bedrijven door nog diverse politici van Maassluis Belang, CDA, GroenLinks en PvdA. Ook zij genoten van dit geslaagde festijn. Toen om half elf DJ Diozo en DJ Robin een dancesfeer neerzetten, werd de stemming nog vrolijker. Mede door de toeloop van fans die speciaal voor DJ Dave Roelvink kwamen, raakte het modderige veld voor het podium snel vol en toen de hoofdact van de avond begon, was er een uitgelaten, relaxte sfeer. En wat ik niet verwachtte: de muziekstijl van Dave vond ik erg aangenaam, toegankelijk en dansbaar. En het jonge deel van het publiek zong ondertussen uitgelaten: “Waar is het feestje? Hiér is het feestje!”

Ik vond het dan ook jammer dat ik wegens huiselijke plichten vroegtijdig het festival moest verlaten. Terwijl ik tegen middernacht de honden uitliet in West hoorde ik de tonen van het festival, zover draagt het geluid over water immers. Ik kon nog even meegenieten en ook het vuurwerk nam ik nog mooi mee. Ik moest ineens terugdenken aan het korte filosofische gesprek met Bas eerder deze avond. Hij verwoordde het mooi toen hij zei: “We moeten het mét elkaar doen, niet iedereen op zijn eigen planeet. Samen maken we het leven aangenaam, samen kun je genieten.”

Daar ben ik het volledig mee eens: Samen maakten we er een feest aan. Editie 2017 is wat mij betreft een mooie opmaat voor het festival om uit te groeien tot een vaste waarde voor Maassluis.