De cappuccino staat te dampen in het najaarszonnetje op het terras van het grandcafé. Nog een week of zes en dan is dit het toneel van de Kerstmarkt. Ik kan het mij haast niet voorstellen.

Ondertussen trekt er aardig wat lokaal volk aan mij voorbij. Dan loopt er een man op mij af. Hij zet zich aan mijn tafeltje en zegt dan pas: “Mag ik?”

Een beetje verkeerde volgorde, maar wie ben ik om hem een plaatsje in de zon te misgunnen? Hij heeft een grote stoere zonnebril op die hem goed staat. Bij het felle licht van de herfstzon is dat geen overbodige luxe. Hij bestelt ook een koffie – een macchiato – en tuurt dan weer voor zich uit.

Plotseling zegt hij: “Weet u wat ik heel irritant vind?” Hij kijkt mij over zijn zonnebril aan en draait zich naar mij toe. Ik zie staalblauwe ogen die mij vragend aankijken.

“Er is best veel irritant, dus laat ik maar niet gaan raden”, antwoord ik voorzichtig.

Hij geeft zelf het antwoord:

“Ik heb er een enorme hekel aan dat mensen altijd reageren met weet-je-wat-jij-zou-moeten-doen zodra ik een nog onopgeloste situatie uitspreek. Reuze irritant. Ik heb dat zó vaak. Ik krijg niet eens de kans om mijn verhaal af te maken. Laat staan dat ik mijn eigen mogelijke oplossingen of keuzemogelijkheden ter sprake kan brengen. Mensen hebben tegenwoordig geen geduld meer. Ze luisteren half en staan vaak op de stand ‘huh, wat zei je nou net?’ waaruit blijkt dat ze niet echt opletten. Ze willen zenden zonder te ontvangen. Het zijn allemaal chatters zonder geduld. Dát is het.”

Dit is een gevaarlijk gesprek, bedenk ik me, ik zal mij moeten inhouden want ook ik heb mijn reacties vaak voor op de tong liggen.

Voorzichtig reageer ik met een open vraag: “Heeft u een idee waardoor dat komt?”

Hij denkt even na en zegt dan: “Het is ongetwijfeld de tijdsgeest. De mensen horen op radio en tv hoe iedereen elkaar maar onderbreekt. En niet alleen al die presentatoren met sidekicks. En ook niet alleen in interviews. Tot op het hoogste niveau gebeurt het. Zelfs in een interview met de minister-president wordt diens antwoord vaak onderbroken. Mensen zijn alleen met hun eigen verhaal bezig! Allemaal wise guys.”

Ik knik en zeg: “Daar heeft u een punt. Ik snap wat u bedoelt en ik ben het met u eens.”

Hij vervolgt: ”Daarbij komt nog dat door de moderne social media echt iedereen probeert de lolbroek uit te hangen. Als iemand in een post, een chat of app iets zegt, reageert men gelijk zonder dat de ander zijn statements kan afmaken. Ze weten niet meer hoe het hoort. En ze staan gelijk klaar met een advies in de trant van weet-je-wat-jij-zou-moet-doen. Ik kan daar echt niet tegen. Bloedirritant. Wat kan ik volgens u daartegen doen?”

Ik heb wel een idee, aarzel even en zeg dan: “Weet u wat u zou moeten doen”

Oeps…

Hij schiet overeind, staat op en kijkt mij schaterlachend aan. Dan zegt hij: “Daar heb ik u toch mooi te pakken. Ik denk dat u al net zo’n wise guy bent als iedereen!”

Ik voel mij één tel betrapt, lach schaapachtig met hem mee. Hij gaat weer zitten, zegt “Even goede vrienden hoor” en we drinken daarna zwijgend onze koffie. Allebei in gedachten verzonken.

Dan rekent hij af en loopt richting de Wip. Ik heb mij inmiddels volledig herpakt en er schiet door mij hoofd: “Weet je wat ik zou moeten doen?”

Help! Daar ga ik alweer …

Misschien moeten we met zijn allen afspreken dat iemand die zo reageert een euro moet dokken voor een goed doel. Dan leren we het wel af.

Maar hoe regel je zo iets?

Denk nu niet: ‘Weet je wat jij zou moeten doen”…

 

 

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

2 Reacties

  1. ton
    31 oktober 2016 at 17:45

    Ach, hij bedoelt het goed achter zn donkere bril.Misschien

  2. Aad Rieken
    31 oktober 2016 at 08:39

    ”Weet Je Wat WIJ Zouden Moeten Doen!

    Meer………………..,En Minder……………….!