Samantha, Jennifer of Jessica. Eén van de drie. En mijn BFF*, in het tijdperk dat je gewoon hartsvriendinnen was, ging hier vrolijk in mee. Want, man, man, man, wat vonden wij onze namen saai.
Zodra een onbekende mijn naam vroeg, loog ik glashard: Samantha met een H. Door het gebrek aan lef, alleen in het gezelschap van mijn BFF. En als we dan toch bezig zijn, dan zijn we niet alleen best friends maar ook eeneiige tweeling. De tweeling Samantha en Jennifer.
Onze leugentjes waren niet zo geloofwaardig, maar die namen wel. Die hadden toch gewoon gekund? Met mijn bijnaam Pip, had ik zo aardig wat afwisseling.
Eenmaal volwassen ging ik door als Martine. Zo stel ik me dus ook altijd voor. Lange tijd waren namen geen big issue meer.
Tot op de dag dat er een klein meisje in mijn buik groeide. Ik kwam weer ‘in de namen’. Ik dacht terug aan mijn droomnamen van toen. Mijn naamsmaak was compleet veranderd. Dus wie zegt dat de naam die onze dochter krijgt over 10 jaar nog leuk is? Hoe kan je überhaupt nadenken over een naam, terwijl je de persoon in kwestie nog nooit gezien hebt? Misschien wordt het helemaal niet ‘een Olivia’?
Toen ze er eenmaal was, bleek het een ware Olivia. En later bij mijn zoontje was het ook duidelijk ‘een Wik’, tot ons gesprekje gisteravond.
Mama, hoe heette ik toen ik baby was?
Wik
En hoe heet ik als ik zes ben?
Wik
En hoe dan als ik een papa ben?
Wik
En opa?
Wik
Ook saai
Er komt een dag, dan stelt hij zich anders voor. En ik begrijp het.
Samantha
* Best Friend Forever
6 Reacties
Die tweeling act. Had je die niet geverifieerd met jouw experts? 🙂 🙂
Willen Is Kunnen
Een Naam is een Naam is een Naam
(datklinktalseenglasehmartine)
Charmant Ja,Samantha Met ’n Ha,
Martine Niks Mis Mee Met Een Ee!
(datklinktalsehmartine)
”WIK-KEN EN WEGEN!”
Hahaha het blijft een ramp. Maar je zou de naam “Noord” opgeplakt krijgen!