Column: Wie zoet is …

MADRID , september 2016

Beste Sluizers                                                                                               

Hoewel de jaren gaan tellen, blijf ik met mijn tijd meegaan. Daarom kunt u mijn brief via een nieuwerwets kanaal lezen.

Wellicht denkt u dat ik abuis ben en niet op de kalender heb gekeken. Niets is minder waar: vrouwtje Cordia vroeg mij om in haar plaats een column te schrijven. Zij heeft het namelijk enorm druk met haar vier schatten van kinderen. Ik raad haar aan – ik weet immers alles van kinderen – om bij twee van haar vrouwelijke medecolumnisten te rade te gaan: die kennen inmiddels het klappen van die zweep.

Ik maak meteen gebruik van de gelegenheid om een aantal zorgpunten met u te delen, opdat u straks niet teleurgesteld aan de Stadhuiskade staat.

Gehoorzaam zijn

U heeft de sporen van mijn pieten in de winkels al kunnen aantreffen. Zij zijn reeds op onderzoek uit. Is dat dan nog nodig zult u denken. Ik kan u verzekeren dat het echt nodig is. Zoals een burgemeester zijn wethouders heeft om toezicht te houden, zo heb ik diverse pieten die voor mij een oogje in het zeil houden. Zoals ambtenaren onvoorwaardelijk gehoorzaam dienen te zijn aan hun burgemeester, zo verwacht ik gehoorzame burgers en stadsbestuur die doen wat hoort.

Maar niets blijkt minder waar …

Diefstal

Ik kom dit jaar – terwijl heel Nederland meekijkt – weer aan in uw pittoreske haven. Tot mijn schrik kunnen de Waakpieten nergens bewakingscamera’s vinden en dat baart mij zorgen. Speurpiet ontdekte namelijk dat er bij u hier ter stede koperen lampenkappen worden gestolen zonder dat men weet wie dat doet. Ik heb daarover een aantekening gemaakt in Het Grote Boek “Jongeheer Kees vermanend toespreken. Veiligheid is het credo”.

Hoog van de toren

Ik wil dat mijn intocht goed in beeld gebracht wordt en daarom heb ik de jongens en meisjes van de NPO gevraagd om mij straks te filmen vanaf de Groote Kerk. Klimpiet ontdekte begin dit jaar dat de toren helemaal niet meer toegankelijk was ‘omdat het gevaarlijk was voor gewone mensen’. Ik heb daarom terstond de verantwoordelijke wethouder een brief met vermanende woorden gezonden: dat hij niet zo veel theater moest maken. Hij blijkt dat goed te hebben begrepen en verzekerde mij “dat de huidige situatie niet langer vol te houwen is, dat hij er bovenop zit en dat het goed gaat”.

Helder

Omdat er mensen zijn die ons bij mijn komst ieder jaar hartelijk ontvangen in hun fietsenwinkel, dacht ik er over om met de stoomboot deze keer bij hen voor de deur aan te meren. Tot schrik van Aanmeerpiet bleek de kade helemaal niet benaderbaar, alles lag al een jaar open. Ik heb dan ook naar de burgemeester een Sint Message Service bericht gestuurd “dat dit nog wel een dingetje is “. Hij heeft ruiterlijk toegegeven dat er moest worden ingegrepen en hij SMS-te mij dan ook “Helder ding, straat en kade in orde. Zand erover!”

Haveloos

Toch ben ik niet helemaal tevreden. De klimpieten melden mij deze week dat er rond het pand op de hoek van Markt, Nieuwstraat en de Wip een grote stellage is neergezet. Schoonmaakpieten langs de gevel is geen fraai gezicht. Juist nu ik van plan ben om van dat pand mijn postadres voor heel Nederland te maken. Ik weet niet of het wel door kan gaan. Ik heb geen zin in een haveloos pand. Zo kan mijn haan geen victorie kraaien.

Stroomopwaarts

Ik word straks geholpen door de Elbe en de Furie wanneer ik uw haven zal binnenvaren vanaf zee via de Waterweg. Die bemanning weet wat samenwerken is. Zij zullen niet werkeloos toekijken. Zelfs als er veel tegenwind is – zo verzekeren mij diverse woordvoerders – kan ik met een gerust hart stroomopwaarts gaan. Succes verzekerd.

Iedereen aan boord

Stuurpiet is zich aan het oriënteren op de juiste koers: recht zo die gaat. Daarvoor is een evenwichtige verdeling nodig. Bemanning en lading worden dan ook aan bakboord en stuurboord in gelijke mate verdeeld. Ik zie daarin een gelijkenis met uw stadsbestuur. Ik raad dan ook uw burgemeester aan een voorbeeld te nemen aan Stuurpiet en zijn scheepsmaten: Zet iedereen op zijn plaats, houdt iedereen aan boord, dan blijft u op koers.

Theater

Ieder jaar word ik door uw stad koninklijk – bijna keizerlijk – ontvangen in de Koningshof. Ik weet niet of het dit jaar ook mogelijk zal zijn. In dat theater blijkt namelijk al twee jaar het populaire toneelstuk “Tien kleine negertjes” te worden opgevoerd met in de hoofdrollen Pim, Huub, Wim, Veerle, Dick, Oràn, Riet, Mike, Peter en David. Ik wil hun kassucces niet in de weg staan. Daarom overweeg ik deze keer elders mijn aankomst te vieren. Dat moet ik dan, vrees ik, zelf bekostigen. Ik hoop dat Rekenpiet (of zoals de Duitse kindertjes zeggen: Kalkulierpeter) op tijd zijn begroting daarvoor rond krijgt. Ik zal ondertussen bij de Chef der Financiën der gemeente Maassluis om hulp vragen.

U merkt het: ik zit er bovenop. Gelukkig zijn er nog negen weken te gaan.

Ik groet u allen hartelijk voor nu en kijk uit naar 12 november.

PS

Ik hoop dat mijn brief in zijn geheel wordt geplaatst door de redactie, want die wil nog wel eens schrappen in artikelen heb ik vernomen. Ik maak gelijk nog een aantekening in Het Grote Boek in het hoofdstuk “Wat ik Snelle Jelle Moet Vertellen”. Een heel hoofdstuk, want hij is regelmatig wel erg kort door de bocht.