“Wat? Wéét je dat niet meer?” De mevrouw naast me op het terras is duidelijk in shock als ze merkt dat haar vriendin zich totaal niet meer voor de geest kan halen wat ze toen-en-toen in die-en-die situatie ook alweer heeft gezegd. Het was iets héél belangrijks voor de mevrouw naast me. Iets zó belangrijks, dat het haar leven heeft veranderd, begrijp ik.

Tsja, zo gaan die dingen. Wat voor jou een eyeopener van jewelste kan zijn, is voor een ander een soort tussendoor-opmerking. Of in elk geval is het niet bedoeld als life changing. Terwijl jij het nooit meer vergeet.

Ik herinner me dat ik vlak na mijn scheiding met een vriendin van een vriendin zat te praten. Toen ik iets zei over me schuldig voelen naar mijn kinderen toe, merkte zij doodgemoedereerd op: “Hoezo? Jij mag toch ook een leuk leven hebben?” Ik viel bijna van mijn stoel. Dát was ik in alle hectiek en de achtbaan van emoties even vergeten. Nog steeds als ik haar zie, moet ik aan die opmerking denken. En aan het feit hoe die mijn leven een flinke zet in de goeie richting gaf.

Onlangs nam een dominee, ooit werkzaam in Maassluis, afscheid van haar gemeente. Ze ging ermee stoppen en hield een laatste, speciale dienst. De moeder van mijn vriendin wilde er graag naar toe en tot haar verrassing wilde haar oudste dochter, de zus van mijn vriendin, graag mee. Want: toen de zus het als tiener moeilijk had op school, had een gesprek met de dominee haar ogen geopend. Moeder wist dat niet, mijn vriendin niet, waarschijnlijk de dominee ook niet, maar voor de zus hadden de toen gesproken woorden veel gedaan.

Bijzonder vind ik dat. En een goede reden dat je altijd in gesprek moet blijven. Je weet immers nooit wanneer precies een kwartje valt. Woorden kunnen, alleen of in een groepje, mooie dingen teweegbrengen. ‘Bolleboos’ is gekozen tot het mooiste woord van de afgelopen 150 jaar. Ik heb een ander lievelingswoord: koesteren. Mooie woorden, die moet je koesteren. Omdat de juiste woorden precies de goede snaar kunnen treffen en in sommige gevallen zelfs een leven kunnen veranderen.

Jacqueline Bouwmeester

Jacqueline Bouwmeester

journalist | schrijver | moeder van vijf | jacquelinebouwmeester.nl | lifewith5.nl

3 Reacties

  1. 26 september 2014 at 12:16

    Erg mooi en ik ben het helemaal eens met jouw woord van de afgelopen 150 jaar. Kunnen we nog een protest indienen? 😉

  2. 25 september 2014 at 16:09

    Mooie column met een woord om te koesteren 😉

  3. 24 september 2014 at 09:15

    KOOS is onze ‘BOLLEBOOS”.