Column: Zes weken

Nu de zomervakantie begonnen is, besef ik pas wat een hectiek er heerste de laatste weken daaraan voorafgaand. Zo zag ik mijn jongste meiden ineens groeien tot bijna-tieners wanneer zij voor hun goede rapport een mobiele telefoon kregen. Ineens waren zij een stukje onafhankelijker en voerde zij telefoongesprekken met hun vriendinnen over wat ze de volgende dag aan zouden trekken naar school.

Mijn jongste kind, mijn enige zoon, zag ik groeien. Van klein mannetje is hij ineens een groter ventje met een sterke eigen wil. Van voorop de fiets naar een achterzitje, niet meer in mijn zicht tijdens het fietsen. Het kleine gaat eraf… Heerlijk in de peuterpubertijd, de ‘ik ben twee en zeg lekker nee’ fase is in volle gang.

En mijn oudste dochter spant de kroon qua groei. Einde groep 8. Einde basisschool. En een week eerder zomervakantie.

Nu mijn meiden op vakantie zijn en op scoutingkamp, en ik samen met mijn zoon thuis ben, merk ik dat de hectiek ineens wegvalt.

‘Groeps’appen van elke klas, en veel informatie over het wel en wee van groep 8 of de schoolreisjes van de andere groepen etc… Ik ben ook weleens abuis geweest door al die ‘groeps’appen waardoor ik reageerde over groep a naar groep b of andersom.

En dan heb zijn er nog de groeps-appen van de voetbal, handbal, scouting en peuterspeelzaal.

Eerlijk gezegd mis ik die groeps-appen nu even niet. Heerlijk rustig en geen gestress of geregel de aankomende weken.

Deze vakantie is echt vakantie. En ik heb mezelf beloofd van deze 6 weken te genieten. Met en voor mijn kinderen. En vooral van mijn kinderen.

Want voor ik het besef begint groep 6 voor mijn tweeling, gaat de peuterspeelzaal weer beginnen, en fietst mijn oudste ‘s ochtends richting Maasland om haar boeken en lesrooster op te halen.

Ik wens vanaf deze kant, een ieder een fijne zomer toe!