De mogelijkheden om ziekten te voorspellen, vast te stellen en te behandelen zijn de laatste jaren in een ongekende stroomversnelling gekomen. Maar de wet van behoud van chagrijn dreigt ook nu weer op te gaan: door het prijskaartje dat er aan hangt wordt de patiënt toch nog – onnodig – de dupe. Maar laten we eerst eens op een rijtje zetten wat de meesten van ons belangrijk vinden:
- Vrije artsenkeuze.
- Artsen en andere zorgverleners verlenen zorg op basis van vakkennis en ethiek; ze hebben een eigen verantwoordelijkheid, werken onderling samen en financiële motieven spelen bij geen enkele beslissing een rol.
- Producenten en leveranciers van geneesmiddelen en hulpmiddelen (variërend van gewrichtsprothesen tot rollators) werken nauw samen met patiënten en zorgverleners maar hebben geen invloed op de keuze van hun producten door zorgverleners.
- De zorgkosten worden betaald uit verschillende belastingen en de zorgpremies. De beheerders van dit geld – momenteel de zorgverzekeraars – betalen de kosten van zorg die door de zorgverleners nodig wordt geacht maar hebben geen invloed op welk aspect dan ook van de behandeling.
Maar waarom bemoeit de overheid zich met hoeveel geld wij uitgeven aan de gezondheidszorg en niet als het gaat om bv. een autoverzekering? Dat is omdat de zorgkosten grotendeels collectief worden gefinancierd. Het Centraal Planbureau (CPB) voorspelt dat de uitgaven voor de gezondheidszorg de komende decennia sterk zullen toenemen met positieve effecten op de kwaliteit van de zorg en op de algemene gezondheid van Nederlanders (CPB 2011; www.cpb.nl/persbericht/3211095/zorguitgaven-blijven-stijgen). Mooi toch? Want hoe vaak hoor je niet dat gezondheid “onbetaalbaar” is? Helaas wordt de zorg ervoor dat ook letterlijk: een modaal gezin betaalt nu al bijna een kwart van zijn inkomen aan zorgpremies (CPB, 2011). Wordt dat meer, zoals het CPB voorspelt, dan gaat dat ten koste van de besteedbare inkomens. Ondanks dat het geld binnen Nederland blijft, zeggen economen dat dit slecht is voor de economie…
Kostenbeheersing, een eufemisme voor bezuiniging, zal – als we de stelling van het CPB doortrekken – ten koste gaan van de kwaliteit van de zorg en de gezondheid van de Nederlanders. We moeten dus niet bezuinigen op de zorg maar inzetten op tegengaan van onzinnige uitgaven en verspilling. Neemt niet weg dat de zorgverzekeraars de laatste jaren samen toch nog zo’n 1,5 miljard euro per jaar winst hebben gemaakt….
Hoogtijd dat we die weerstand flink gaan opschroeven en de stapeling van macht terugdraaien. Misschien een goed onderwerp om met de kerstdagen een boom over op te zetten, helaas kan ik het niet leuker maken…
3 Reacties
”Tandenknarsend” Is De Norm….,
Tenenkrommend” Voor De Vorm!”
Je Hoeft Niet Ziek Te Zijn…..,
Om Beter Te Willen Worden!
Hoe doen wij dat? Hand in hand zeggen: “wij verzekeren ons niet meer?” Lastig hoor. Er wordt voor en over ons beslist.
Zie https://www.maassluis.nu/?p=35490