Het is nog niet eens zomer en nu heb ik al last van een “zomergriepje”. Ik hoest de longen uit mijn lijf, en leef al een aantal dagen op paracetamol, hoestdrank, stoomsessies, allerlei smeerseltjes en een ui naast mijn bed. Het gevoel is als een kleffe natte vaatdoek, die al te lang op het aanrecht heeft gelegen. Te vies om aan te pakken.

Jij hebt ook altijd wat als we een feestje hebben,” is het eerste dat mijn vrouw zegt, als ik haar vertel me wat gammel te voelen. En eigenlijk heeft ze wel gelijk, al geef ik dat niet meteen toe. Er stond een groot feest op het programma, waarvan wij tweeën het feestelijke middelpunt moesten zijn. Vorige week beschreef column-collega Irma Moekestorm al haar ervaringen rond 25 jaar huwelijk. Wij zijn inmiddels 15 jaar verder en zoiets wil je dan vieren met familie en vrienden.

Het zal de spanning wel zijn, die er op de een of andere manier uitkomt. Ik heb het niet van een vreemde, want onze dochter was de dag voor een vakantie altijd ziek! Of zou zij het van mij hebben overgenomen? Badend in het zweet word ik middenin de nacht voor het feest wakker en hang even later met een doek over mijn hoofd boven een bak met heet water inclusief eucalyptus-pil. Dat levert nog meer zweet op, maar geeft wat verlichting. Nog maar een paar paracetamolletjes naar binnen gewerkt en weer proberen te slapen. In mijn kop hamert het bijna onophoudelijk, er wordt wat afgetimmerd!

De dag nadert met rasse schreden en bij het ochtendgloren – nou ja … er gloort nog weinig, het is stijf van de mist in de Hoek –  lijkt het wat beter te gaan. Er is een boottochtje geregeld vanuit Maassluis, maar met mist kijk je alleen tegen dikke witte muren aan en kun je net zo goed thuisblijven.

Goed plan”, hoor ik een stemmetje binnenin zeggen, maar dat kun je niet maken. Wees een vent, verzet je!

En dan opeens klaart alles op: de zon breekt door, de timmerlieden in mijn hoofd nemen weekendverlof en ik voel me gelijk een stuk fitter. We gaan er voor!

Het wordt een prachtige dag met een mooie tocht en nog meer feest na afloop. Ik blijf wonderwel op de been en denk het lek boven te hebben. Als iedereen uiteindelijk naar huis is komt dat verrekte zomergriepje toch weer even op bezoek. Hij was nog niet klaar met zijn werk, zodat ik de volgende dag weer met paracetamol, hoestdrank, stoomsessies, smeerseltjes en een ui naast mijn bed op betere tijden lig te wachten. Het zijn de naweeën en verbetering komt er al aan.

Zwetend tussen de lakens denk ik met veel plezier terug aan een fantastisch feest, ik had het niet willen missen! Laat de zomer (zonder griep) maar komen.

 

 

Piet van Dijk

Piet van Dijk

Piet van Dijk | PR Voedselbank | Schrijver | Secretaris 'World Ship Society Rotterdam'

2 Reacties

  1. Marina Donker
    2 juni 2016 at 20:55

    troost je Piet, ik doe “gezellig” met je mee 😉

  2. Aad Rieken
    2 juni 2016 at 08:24

    ”Zomer-(G)riep-Je,Wat ’n Beest!”