Column: Zomervakantie? Een complot!

Het is een complot, ik weet het nu zeker. Jarenlang vermoedde ik het al, maar een beetje voorzichtigheid is geboden met het uitspreken van zulke dingen. Voor je het weet gaat je verhaal viral en moet je aanschuiven bij Humberto of word je á la de Efteling op een matje geroepen.

Maar goed. Die zomervakantie… dat is een dus een complot. Gesmeed door het talloze personeel dat onze scholen rijk is. Het is een goed doordacht en zeer doortimmerd plan. Dat is niet vreemd, want feitelijk werken ze er het hele jaar naartoe. Zes weken zomervakantie, dat klinkt als een droom en door alles uiterst geraffineerd aan te pakken is die, simsalabim, gewoon te realiseren. Het is één van de best bewaarde geheimen van ons land.

Zo heeft het schoolpersoneel het hele jaar door studiedagen gepland staan. Dat is niet voor niks. Want wat dóén ze op die studiedagen? Simpel: van alles verzinnen! Plannen voorbereiden! Ellenlange lijsten maken ze, zoals Wat Kunnen We Nog Snel Even Op De Agenda Zetten? en Waarmee Maken We Ouders Gek?. Elk jaar komen ze met ingenieuzere vindingen die ze op zo’n manier in het schoolschema weten te voegen, dat het net lijkt of het heel normaal is.

Direct na de meivakantie begin je het al te voelen. Dan wordt de druk opgevoerd. Hou je agenda maar leeg de komende weken, want hier begint De Grote Uitputtingsslag Voor Ouders. In de loop van mei moet er namelijk opeens nog van alles gebeuren op school. Hier een gesprek, daar helpen met het herstel van het meubilair en o ja, de tuin moet nog een keer extra geschoffeld. Als goedbedoelende en welwillende ouder kom je braaf opdraven bij allerlei klusjes. Helemaal niet erg, ik vind het leuk. Maar door mijn complottheorie voelt alles opeens toch een beetje anders.

Want dat is nog maar het begin. In juni gaan ze echt los, die schoolmensen. Ouderavond hier, sportdag daar. Zomerfeest, badjesmiddag, ruilochtend. Meesters- en juffendag. Schoolreis. Uitwisseling. Kennismakingsdag. Kamp. Schoonmaakmiddag. Voorbereidingen van het eindfeest. De musical. Elke week staat er wel een aantal Speciale Dingen op het programma. Waar je als ouder bij mag komen helpen of in elk geval aan moet denken. Want ja, er moeten cadeautjes worden geregeld, of verkleedkleren.

Ook de hulp van derden wordt niet geschuwd. Zo worden mede-ouders op slinkse wijze op het idee gebracht om nog even snel een last minute kinderfeestje te vieren. Het liefst hebben ze een paar van die feestjes per week. Als je die dan ternauwernood allemaal overleeft en voorzichtig concludeert dat het eind bijna in zicht is, volgt de genadeslag: je kind krijgt ALLE in de loop van het jaar gecreëerde of volgeschreven schoolspullen mee naar huis. Die natuurlijk flink uitgestald moeten worden, waardoor jouw huis in pré-vakantiesfeer opeens verdacht veel weg heeft van een eh, school. Oppassen dus dat de vliegtickets niet omgewisseld worden voor waskrijt-met-ecoline-creaties van je jongste spruit, want dat is toch lastig op Schiphol.

Maar als dan eindelijk de boeken zijn ingeleverd, het allerlaatste rapport van dit jaar is opgehaald, alle vriendjes zijn uitgewuifd en kindlief thuis op de bank ploft, dan kun je nog maar één ding doen. Ernaast ploffen en heel diep zuchten: “Hè hè, ik ben toe aan een héél lange vakantie.”