Column: Zondagsrust

Afgelopen zondag vond de eerste Maassluizer koopzondag plaats. In theorie tenminste, want de winkeliers zijn vanaf nu vrij om zelf te bepalen of ze op zondag open gaan of niet. Dat is geen kleinigheid voor de orthodox protestantse stad van weleer.

Er zijn natuurlijk kanttekeningen te plaatsen bij het afschaffen van de zondagsrust. Zoals het argument van kleine middenstanders, die door de competitie worden gedwongen om zeven dagen per week te werken. Als de concurrent op zondag wèl open is en jij niet, dan verlies je immers klanten. En dus moeten ze mee, als ze niet failliet willen gaan.

Het staat niettemin vast dat de regeling tot voor kort niet eerlijk was. Alleen de Albert Heijn in Maassluis oost was steevast op zondag open, terwijl elke andere supermarkt potdicht zat. Dat leidde wekelijks tot ellenlange rijen bij de kassa. Het verbaast mij dat de winkel nooit spontaan is leeggeplunderd. Misschien moeten we dat opvatten als een teken dat de zondagsrust toch dieper zit dan gedacht, zelfs bij het relbeluste segment van onze maatschappij.

Fundamenteler in de discussie is de waarschuwing voor de waardeloosheid van geld. Een mens heeft iets nodig om naar te verlangen. Maar echt waardevolle dingen zijn niet te koop. De enige voorwaarde is dat je aan je basisbehoeften kunt voldoen. Alles wat je daar nog bovenop koopt, is het najagen van wind. Wij ontlenen ons gevoel van eigenwaarde aan onze huizen, auto’s, kleding en vakanties. Dat is lucht en leegte. Uiteindelijk betekent het niets.

Het is natuurlijk onzin om op basis van die waarschuwing de koopzondag te verbieden. God zij dank zien de meeste kerken dat vandaag de dag ook wel in. Het doet er niet toe op welke dag je rust. Wat er wel toe doet is dat je van ophouden weet. Eén op de zeven werknemers krijgt weleens een burn-out), en is daardoor gemiddeld zo’n 180 dagen uitgeschakeld. Wie dat ooit gehad heeft weet: er is meer in het leven dan economisch gewin.

Er zijn mensen met weinig bezit, die het leven ten volle genieten. Ook zijn er mensen die alles bezitten wat hun hartje begeert. Maar tegelijkertijd leiden velen van hen een leven dat zo leeg is als de Albert Heijn in Maassluis oost na een willekeurige niet-koopzondag. Dat is een waardevolle les, wanneer je ook je boodschappen doet.

Ds. Martijn van Leerdam