Heb je de discussie gevolgd over verpleeghuizen? Een waarschuwing is hier op zijn plaats, lees niet verder als je een zwakke gezondheid hebt. Ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de gevolgen van een gevaarlijk oplopende bloeddruk waardoor je in zo’n verpleeghuis terecht kan komen.
Wat te denken van een staatssecretaris (StSec) die op de tv te pas en vooral te onpas uitkraamt de politiek te zijn ingegaan omdat zijn dementerende moeder zo slecht wordt behandeld in het verpleeghuis. Of van een bekende gepensioneerde Leidse professor in de medische ethiek, lid van de Eerste Kamer én voorzitter van de Raad van Toezicht (RvT) van de onder vuur liggende instelling, die het verdriet van mensen, als hun geliefde door dementie in een verpleeghuis terechtkomt, verwart met het verdriet over een slechte behandeling. Die zich “niet herkent” in de kritiek en de problemen wegwuift omdat het “beelden zijn die niets te maken hebben met de feiten”. Doet me denken aan het gezegde “wiens brood men eet diens woord men spreekt”. Over ethiek gesproken.
De StSec, die net als de Tweede Kamer aangeeft dat er nu echt iets moet gebeuren, een geluid dat we al tientallen jaren horen. Een Tweede Kamer, die na elke parlementaire enquête waaruit blijkt dat ze hebben zitten slapen, steeds concludeert dat het nu echt anders moet. Een Tweede Kamer die de regering moet controleren maar vooral vragen stelt over misstanden die ontdekt zijn door het AD of RTL4, controleert ze ooit zelf?
In zo’n land leven we. Directeuren van verzorgingshuizen, met salarissen van twee ton of meer, die als gebeten honden reageren en erop wijzen dat ze het fantastisch goed doen en bijv. onlangs nog met een gouden keurmerk zijn beloond.
Ja, kunst, als hun bewoners door hun ziekte of uit angst niet kunnen of durven aangeven dat het niet deugt. Als hun familie in de cliëntenraad dat wèl doet, gebeurt er niets mee en neemt de voorzitter van deze raad het de familie kwalijk dat ze met de media praten. Goedwillend personeel dat nauwelijks wat durft te zeggen omdat het weet wie er dan als eerste bij de volgende ontslagronde uitvliegt.
Medewerkers in de zorg zijn dagelijks 2 tot 3 uur kwijt aan de “bureaucratie”, tijd die niet aan de zorg zelf kan worden besteed. Zoals met het invullen van formulieren die ook weer moeten worden gelezen door hun chefs, waarom zouden ze anders moeten worden ingevuld, dus nog meer verkwisting van tijd en geld. Die managementbaasjes moeten natuurlijk weer rapporten, met mooie tabellen en gekleurde grafieken, schrijven voor de Raad van Bestuur. Op papier wordt het steeds mooier en de hoogste baas gelooft dat allemaal maar wat graag. Over wereldvreemd gesproken.
De StSec heeft uiteindelijk onder druk toegegeven, te laat en te mager, dat er veel mis is in verpleeghuizen. De voorzitster van de RvT staat nu dus echt in d’r interlockje en zou moeten opkrassen. Maar de politiek heeft helaas bij herhaling de laatste decennia bewezen dat ze steeds achter de feiten aanlopen. Verwacht dus niets van Den Haag. Meer geld is geen oplossing, zei de StSec ook nog. Dan wéét je dat hij kwaliteit en geld aan het loskoppelen is, een opmaat om bezuinigingen door te drukken.
De enige oplossing die ik nog zie, is gewoon burgerlijke ongehoorzaamheid, ja je leest het goed, BURGERLIJKE ONGEHOORZAAMHEID. Van alle goedwillende medewerkers in de zorginstellingen.
Stop met alle handelingen die niets met de kwaliteit van de zorg te maken hebben.
Prioriteit 1 is de zorg zelf, weg met de wc-quota, weg met één-keer-per-twee-weken-douchen, weg met mensen-overdag-in-bed-stoppen omdat ze dan minder lastig zijn.
Prioriteit 2 is het menselijk contact met hen die de zorg nodig hebben.
Als je dan nog tijd over hebt, iets wat ik me niet kan voorstellen, ga dan maar op traditioneel bureaucratische wijze papier zwartmaken. Papier dat alleen maar wordt gebruikt om nog meer papier zwart te maken. Zwart papier kun je trouwens kant-en-klaar kopen, spaart echt veel tijd en geld uit!
1 Reactie
hear hear!