column nr: 1

Heerlijk even alleen in het bos, of toch niet? Als ik een vrije dag heb of op reis ben, ben ik het liefst in het bos. Het mooie groen om mij heen, de heerlijke boslucht, de geluiden van de wind door de bomen en de vogels die fluiten. Met een beetje geluk zie je nog een wild dier voorbij komen. Maassluis heeft, naast een aantal parken, niet echt een bos.

Maassluis heeft natuurlijk wel het Sterrenbos. Ik vind de benaming “bos” een beetje overdreven. Ik vind het meer een groenstrook. Toen ik klein was, was hier nog een crossbaan voor fietsen, tussen de bomen. Veel meer bomen waren er ook, zoals ik het mij herinner. Hier heb ik veel over heuveltjes heen gesprongen met mijn stadsfiets. Die was er misschien niet helemaal voor gemaakt, maar hij heeft het overleefd. En ik ook. Op die plek is nu een klein watertje. Het Sterrenbos is een leuk loopgebied als ik even kort – en niet tussen huizen door – wil lopen, maar nee, het is geen bos.

Op een kwartiertje rijden met de auto hebben we wel een echt bos! Het Staelduinse Bos. Ik denk dat veel Maassluizers hier wel heen gaan als ze naar een bos willen. Er lopen een aantal wandelroutes doorheen, aangegeven met paaltjes. Daarnaast zijn er ook paden die niet op een route liggen en die eigenlijk leuker zijn, met wat meer heuvels. Goed voor de kuitjes! De bunkers die in dit bos liggen geven een ander uitzicht dan veel andere bossen en ik vond dat als kind toch een extra dimensie geven. Ik ga hier dus graag heen op mijn vrije dag of in het weekend om even een uurtje te wandelen.

Maar nu hoorde ik van iemand dat het niet meer veilig zou zijn voor vrouwen alleen in het Staelduinse Bos! Er zouden mensen overnachten in tentjes en er zouden vrouwen worden lastig gevallen door mannen die zich in het bos ophouden. ‘Een gewaarschuwd mens telt voor twee’ kreeg ik ook te horen. Kan ik dan nu niet meer lekker alleen naar het bos op mijn vrije dag? Ben ik dan afhankelijk van het weekend, zodat mijn vriend mee kan? Binnenkort ga ik een tijdje 4 dagen werken en ik had mij er juist een beetje op verheugd dat ik dan vaker door het bos kon gaan lopen en eventueel een boekje zou kunnen lezen tussen het groen, zonder geluid van buren.

Aan de ene kant denk ik, ik maak toch zeker zelf wel uit waar ik loop? Het Sterrenbos had altijd de naam dat er potloodventers rond zouden lopen. Ik was er vaak als kind, maar ik heb er nooit een potloodventer gezien. Oké, sporadisch wel wat vage, verwarde mensen inderdaad. Maar ik was er nooit alleen, dus er is nooit iets gebeurd.

In het Staelduinse Bos heb ik zelf ook nooit iets raars gezien. Ook niet de keren dat ik er alleen was. Dus misschien dat ik toch gewoon ga. Laat ik mij tegenhouden door deze verhalen? Misschien wel? Het zou toch jammer zijn als ik in de krant kom omdat er toch een man liep waarvoor ik gewaarschuwd was. Ik verzin wel iets anders om in de krant te komen. En het zal mij toch niet gebeuren? Maar waarom zou het mij niet gebeuren? Ik slaap er nog even een nachtje over of ik alleen ga.

Heeft er iemand een bijtgrage herdershond te leen?


Linda van der Graaf

Linda van der Graaf

LINDA VAN DER GRAAF | Zondagcolumnist elke 4 weken juni 2019 - juni 2020 | Eigenaar en blogger @ NatuurlijkLinda.nl | Research analist bij een UMC | Natuurliefhebber | Gezond leven | Reizen | Yoga | Zen… Oké, niet altijd