Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Zie het lied van Maarten hierboven.

Column nr: 10

Nu de wereld kleiner wordt, breekt de wereld open. Iedere dag weer. Ontdek ik iets nieuws. Mijn zoon die zo heerlijk levendig en gedetailleerd kan tekenen.

Mijn dochter die, met behulp van een tekenprogramma, ook geweldig blijkt te tekenen. Stripfiguren. Fantasy. De ogen van mijn man. Groenblauw. Of blauwgroen. Afhankelijk van de kleur trui die hij draagt. Die ogen. Turend achter zijn laptop vanwaar hij uren, dagen, thuis spendeert. Tikkend. Bellend. Koffie drinkend. Turend. Bellend. Ontdekkend. In een nieuwe wereld van ‘werken vanuit huis’. De wereld in. Congressen. Nieuwe ontmoetingen. Tussen de bedrijven door.
Nu de wereld kleiner wordt, breekt deze open. Ook voor mijn oudste dochter. Nog even en ze stapt de toekomst in. Of de metro. Met een mondkapje op reis naar het V.O. in Rotterdam; dit meisje van 11 jaar oud. Ook haar wereld verandert.

Snel. Vol enthousiasme oefent ze de liedjes van haar eindmusical. Met een omgekeerde haarborstel en voor de spiegel in haar kamer. Want sommige dingen veranderen nooit. Ze oefent zich gek. Er is geen houden meer aan. Als een bom die barst. Alsof ze zeggen wil; ‘Alles mag veranderen, maar dit heb ìk in de hand!’. Dit is mijn liedje. Dit is mijn dans. Mijn afscheid en mijn begin. En ze danst. Alsof haar leven er van af hangt. Om te janken zo mooi.

Nu de wereld kleiner wordt, breekt alles open. We proberen weer greep te krijgen op de dingen. Herontdekken kleine dingen. Dit jaar geen vakantie in het buitenland. Geen kampeertrip. Geen lange reis. Eerder een trip down Memory Lane. Net als vroeger. In het Drents-Friese Wold. Wandelen. Eindeloos wandelen. Een broodpakket en wat drinken. Wil je op de foto bij de Hunebedden? Heide. Wandelen en fietsen. In het Drents-Friese Wold. Koeien en schapen. Paarse, dampige heidevelden. Zandpaden en veel groen. Blauw en groen. Groen en blauw. En paars. Om te janken zo mooi.

En varen. Varen gaan we ook. Wie houdt ons tegen. Met een boot op de Friese meren. Wij tegen de rest. Wij alleen. Mèt de rest natuurlijk 😉 Want.. waar kan ik heen? ‘k Stond zelfs in Dubio maar ik nam geen enkel risico. ‘K heb getwijfeld over België.

Toch maar naar Friesland. Alsof er niets aan de hand is. Alsof er niets is gebeurd. We gaan varen. Alsof ons leven er van af hangt. En genieten. Genieten met een Hoofdletter. We kunnen alvast beginnen met de voorpret. Mijn moeder, oma, heeft destijds boeken vol geschreven. A4 boeken wel te verstaan. Het is een struise Hollandse vrouw. Met onverwachte passie. Bij alles wat ze doet(…). Hecht weinig waarde aan uiterlijk vertoon. Met een gezicht van een Amerikaanse filmster werd ze ouder. Het staat haar mooi. De tijd. Ze schrijft nog steeds. Is altijd vol verhalen. Plakboeken vol. Over de avonturen en belevenissen van Toen. We gingen op vakantie met vrienden; ons gezin telde zes en dat van hen zeven kinderen. En een hond. Met dertien kinderen kamperen. ‘s Avonds zingen bij het kampvuur. Mijn vader, muzikant, begeleidde met de accordeon. De hele camping liep uit! Stoeltjes erbij. Warme chocolademelk en zingen maar. Muziek verbindt. Verbroedert. Om te janken zo mooi.

Want dat gaan we doen. We gaan verder. Er is geen houden meer aan; de tijd tikt door. We gaan verder. Moeten verder. En dat is ook goed èn mooi. Want de wereld draait door. Ook zonder ons. We maken grote en grootse dingen maar we zijn ook slechts een stipje in de tijd. Het is Lente. Zomer. Herfst en Winter. ‘Ik ben Goddank dus nog een keer een jonge lente waard. Dit is zo mooi. Om te janken zo mooi’.

Ik citeer uit een lied van wijlen Maarten van RoozendaalEen van mijn liefste en meest dierbare muzikanten. Aan te bevelen. Dit lied; ‘Om te janken zo mooi’. Het brengt alles weer in perspectief

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 468 lezers

Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak