Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Gewoon een week te laat met mijn column. Van uitstel komt afstel en dat was dus ook zo vorige week. Ik zat lekker naar een paar dagen vrij uit te kijken. Een paar dagen leuke dingen.
Vrijdag zou ik met een vriendin even op pad gaan en tevens zouden we de booster even halen. De column schrijven stond voor de avond gepland. Zo gezegd, vrijdagochtend 10.35 de booster erin.
Ik had mijn sleutels nog niet neer gelegd of hij zat al. Complimenten aan de dame die prikte. En natuurlijk zou ik mezelf niet zijn als ik niet stiekem wegloop zonder mijn kwartiertje op een stoeltje te bivakkeren. Dat vind ik namelijk wel een ding. Ik mag niet naar de horeca omdat daar teveel loop is en teveel mensen en ik mag wel daar in een kamertje zitten met minimaal 20 andere en waar er van 09.00 tot 17.00 doorlopend bezoek is.
Het zal best allemaal uitgedokterd zijn en zo maar met sommige dingen ben ik het gewoon niet eens. ’s Avonds niet meer de column geschreven omdat ik een beetje zwaar gevoel had. Morgenochtend vroeg dan maar.
Midden in de nacht nog maar eens op mijn kop gekrabd. Ik voelde me met het uur zieker worden. Lang leven de vaccinatie.
Tot overmaat van ramp had ik afgesproken om op een locatie te gaan kijken waar gehandicapte kindjes mogen logeren. Daar ging ik dus, met lood in mijn schoenen omdat mijn lijf niet meewerkte maar wel vol goede moed in mijn hoofd.
Twee uurtjes mocht ik meelopen. Om dan een beslissing te nemen of ik daar wilde werken. Na die twee uur was niet alleen mijn lichaam lood maar mijn hoofd ook. Nee daar wil ik niet werken. Ik had het liefst al die kindjes lekker mee naar huis willen nemen en de rest van het weekend met ze willen kroelen. Dit gaat me gewoon te veel aan mijn hart. Laat maar.
Maar goed, nog geen letter op papier. Thuis neergeploft en er kwam echt niks van. Sorry Maassluis.nu. Gelukkig word ik altijd uit de brand geholpen en kon ik een weekje opschuiven.
En nu een week later sta ik aan mijn keuken een column te schrijven. Ik kan niet zitten met mijn tablet. Alle oude meubels zijn weg en als het goed is, worden straks de nieuwe bezorgd. Dat is dan wel weer helemaal leuk! In september hebben we alles besteld en nu wordt het dan eindelijk gebracht. Maar dan heb je ook wat!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 328 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.