Column(101): Mondkapje redde leven

column nr: 101

“Mondkapjes werken niet!” ” Schijnveiligheid!” “Nederlanders hoeven geen mondkapje te dragen omdat het niet effectief is.” Slechts enkele uitspraken die aan het begin van de Corona crisis door de overheid werden verkondigd. Toch hebben wij vanaf 1 december wel een mondkapjes plicht.

Dat komt overigens bovenop die welbekende 1,5 meter. En daarmee heb ik misschien nog wel de meeste moeite. Met het feit dat iedereen met mondkapje opeens denkt in je nek te kunnen hijgen. ‘Want ze dragen dat ding toch’

Of het mondkapje werkt weet ik niet. Ik twijfel eraan, maar ik ben geen wetenschapper. En voor die enkele keer dat ik hem straks moet dragen, ga ik me er ook niet in verdiepen. Ik doe gewoon wat moet omdat ik geen zin heb in een boete. Simpel. Vind ik het fijn? Nee! Maar nogmaals, voor die enkele keer kom ik er wel overheen. Het is wat anders als je hem uren achter elkaar moet dragen voor je werk. Dan wil je toch wel zeker weten dat het werkt en niet schadelijk is voor jouw gezondheid.

Wat ik ook weet is dat mondkapjes wel degelijk iemand kunnen redden. Alleen niet op de manier die ik vooraf had verwacht. Zo reed ik van de week naar mijn ouders. Het was al donker. Ik reed op de Beethovenlaan. Je weet wel, dat stuk waarbij het nog steeds niet duidelijk is wie er nu voorrang heeft. De auto’s die van de parkeerplaats komen (en dus een beperkte bestemming hebben waardoor ze eigenlijk geen voorrang hebben). Of verkeer wat vanaf de Buis richting de sporthal rijdt. Verkeer dat technisch gezien van links komt ten opzichte van de parkeerplaats en dus voorrang zou moeten verlenen. Zeker omdat de uitrit van de parkeerplaats niet over de stoep loopt. Maar ja, die parkeerplaats heeft dus wel die beperkte bestemming. Ach, je snapt me.

Niemand weet hoe het daar zit met voorrang verlenen. Het is eveneens de weg met dat leuke fietspad er overheen. Omdat de verkeerssituatie onduidelijk is, rij ik daar altijd heel langzaam. Ik stop altijd bij het fietspad en kijk goed alle kanten op. En daar, net nadat ik weer gas had gegeven, heeft een mondkapje een man gered. Want daar was een donkere man, in donkere kleding op een donkere fiets ZONDER licht. Die als een ware samoerai probeerde op te gaan in het donker van de omgeving. Ware het niet dat zijn witte mondkapje hem verried. Zonder dat ding had ik hem niet gezien. En zonder te kijken stak hij in volle vaart over. Met een snelle beweging vanaf de stoep dook hij het fietspad op en stak over. Waarschijnlijk omdat hij wist dat hij daar voorrang heeft. Mijn hart zat even in mijn keel. In mijn gedachte zag ik hem al over mijn motorkap vliegen. Iets wat natuurlijk niet gebeurt wanneer je nog aan het optrekken bent en dus heel langzaam rijdt. Maar toch.

Ik was maar wat blij dat deze meneer wel een mondkapje droeg. Het heeft ervoor gezorgd dat hij veilig de overkant kon bereiken. Het zorgde ervoor dat ik hem zag.

Diezelfde week zie ik tot twee keer toe een moeder met een kind fietsen, waarbij die kinderen eveneens zonder verlichting in het donker reden. Ik ben in staat om uit te stappen en te vragen of ze wel goed bij hun hoofd zijn. Of ze wel weten hoe gevaarlijk het is. Ik wil zeggen dat ze hun kind moeten leren dat ze maar moeten lopen als hun licht niet werkt. Maar ja, de moeder fiets erachter dus ze kunnen het zelf ook zien. Lopen kost blijkbaar teveel tijd. Hoe dan ook, gevaarlijk is het!

Nu zijn mondkapjes buiten niet verplicht en voor kinderen al helemaal niet. En mondkapjes zorgen er ook niet voor dat domme mensen ineens slimme keuzes gaan maken. Maar het kan dus wel een leven redden. Dus lieve mensen die zonder licht aan in het donker fietsen; Koop een wit mondkapje. Dat redt levens! Ze zijn voor nagenoeg geen geld te koop bij de Action. Net als fietslampjes overigens!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗