Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Er is een rapport verschenen waar ik mij volledig in kan vinden. Het COB-rapport van december 2022 van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Dit is niet het eerste rapport dat verschijnt, maar de toonzetting in de rapporten worden meer en meer harder, in de zin van omgangsvormen en verharding in de maatschappij welke burgers ervaren. De SER start zelfs een campagne “Voordat je het weet, verlies je elkaar”.

Meer dan de helft van de geënquêteerde Nederlanders heeft geen of weinig vertrouwen in de politiek. Waarom verbaast mij dat niet? De versplintering van de politieke partijen zorgt voor minder tot geen samenwerking en schiet zijn doel volledig voorbij. Immers we zeggen wel wat, voor de bühne, maar doen niets. Kunnen niets door gemaakte(coalitie) afspraken die botsen met de achterban waarbij je je als kiezer volledig belazerd voelt. Voorbeelden genoeg.

Polarisatie, vooral in het politiek en maatschappelijk debat neemt toe. Fatsoen is bij een aantal in de Tweede Kamer ver te zoeken, er is een enorme ergernis aan het uiten van extremen. Die felle toonzetting van het gesprek lijkt meer en meer “normaal te worden”. Een Kamervoorzitter die een te slappe houding heeft, is dan ook niet bevorderlijk voor de uitstraling van onze landsvertegenwoordigers.

De harde toon in de gehele maatschappij is een zeer slecht voorbeeld, zeker via sociale media die een enorme invloed hebben op de jeugd. De jeugd daarmee op een verkeerde manier vormt met alle gevolgen van dien. Dit geldt ook voor actie voeren waarbij geweld wordt gebruikt. Maar net zo goed voor een voetbalwedstrijd na afloop. Waar is het verstand gebleven van deze groep mensen. Wat zijn de normen en waarde van hun opvoeding geweest? Welke voorbeeld volgen zij?

De (sociale) media spelen een grote rol in de toename van polarisatie. Het uitvergroten van kleine groepen die zich profileren op een harde toon krijgen voor mijn gevoel meer en meer podium. Daardoor profileert polarisatie zich meer en meer en neemt toe. Issues waarin dit uitvergroot wordt laten mij zuchten en steunen, mijn hoofd schudden van ongeloof om dan vooral weg te zappen. Oftewel mijn kop in het zand steken en vooral mij te omgeven met gelijkgestemden, zoals het rapport duidelijk aangeeft. We weten de problematiek te benoemen maar gevoelsmatig wordt er niets zichtbaar meegedaan, waardoor het gevoel dat er niet “geluisterd” wordt alleen maar toeneemt. De politiek luistert niet, het gevoel overheerst dat Den Haag buiten de werkelijkheid staat. Daar waar problemen zich opstapelen in wijken, om welke reden dan ook, zijn dat juist de wijken waar de Haagse politiek niet woont, laten we wel zijn.

De bekende maar onderkende problemen zijn te veel blijven liggen of foutief ingeschat ondanks diverse kundige rapporten met een diversiteit aan waarschuwingen. Stikstof, vastgelopen statushouders systeem, niet eindigende toeslag affaire, mondkapjes deal, vastgelopen woningmarkt, te veel buitenlandse studenten, falende psychische opvang en jeugdzorg , toename aan bijstandsuitkeringen, kinderopvang problematiek, te weinig ouderen opvang, niet-integreren, te veel daklozen, te veel vluchtelingen en arbeidsemigranten, economische/gezondheidsgevolgen van Corona, schaamteloze Gas affaire in het noorden, excuses maken, een geldelijke vergoeding eisen, rechten voor alle mensen in de maatschappij, burgers blijven belonen met toeslagen in een falend belastingsysteem in plaats van direct naar de verhuurder of zorgverzekeraar te storten, niet met je vuist op tafel durven te slaan in het Europese parlement, te grote verschillen tussen rijk en arm…enz. enz.

Vanzelfsprekend mogen er volgens het rapport meningen en opvattingen zijn in een democratie. Maar juist het uitvergroten van tegenstellingen kan voor polarisatie zorgen.

We gaan wachten op betere tijden maar ik vrees met grote vreze.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 204 lezers


vergelijkbare politieke thematiek:

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - heden |

klik voor ALLE columns van Yvonne