Column(11): Bedankt meneer de journalist!

column nr: 11

Enkele weken geleden hadden we als gemeenteraad een thema avond over de nieuwe omgevingswet. Nieuwe wetgeving die in 2021 in werking gaat en waarbij ook de betrokkenheid van burgers belangrijk is.

Voor meer info: Omgevingswet

Zelf moet ik ook nog even goed studie maken van het onderwerp want tijdens de thema avond werd ik enigszins afgeleid. Reden was een korte discussie over hoe lang je al actief bent in de politiek. Toen de spreker aan de zaal vroeg: ‘Wie komt hier nog uit de tijd van het monisme? ’ (de tijd dat wethouders nog deel uitmaakten van de fractie) stak ik zonder te aarzelen mijn hand op. Met als gevolg dat er hier en daar een reactie uit de zaal kwam van: ‘Hè Klarie, dat kan niet!’

Tja, en dat moet je natuurlijk niet tegen mij zeggen. Want mijn hersenen begonnen te draaien en jaar voor jaar ging ik terug in de tijd. En langzaam maar zeker kwamen de herinneringen weer boven.

Mijn politieke betrokkenheid begon in Leeuwarden, mijn geboortestad. Het gerucht ging in de stad dat er een flink geldbedrag werd besteed aan een kunstwerk, een geschenk aan de plaatselijke zuivelfabriek. Het idee dat er zoveel geld werd besteed (aan in mijn ogen een simpele blauwe paal) – terwijl er zoveel nood was in de stad – bracht mij ertoe lid te worden van de lokale GPV (voorloper van wat later de ChristenUnie is geworden). Aangezien er ook toen al een tekort was aan inwoners die zich willen inzetten voor de politiek, zat ik al snel als steunlid in de lokale fractie. En dat was, jawel, omstreeks het jaar 1999, de laatste jaren van het monisme.

In het jaar 2000, ik zal het nooit vergeten, reed ik in mijn kleine rode autootje over de Afsluitdijk naar mijn grote liefde in Zuid-Holland. Terwijl vanuit de hele wereld Friezen terugkeerden naar hun geboortegrond voor de grote reünie der Friezen. Met op de radio de muziek van Krezip. Zo zie je maar weer, alles komt weer terug!

Mijn hart verloor ik definitief aan Maassluis op het moment dat heel Maassluis zich verzamelde aan de Waterweg (later leerde ik; Het Scheur) om te kijken naar het grootste cruiseschip en waar Burgemeester Koos Karssen live contact maakte met de loods op het schip, een Maassluizer. Heerlijk! Daarna stonden we met z’n allen in de file op de Maasweg om van het bedrijventerrein af te komen.

Dat ik nog steeds actief ben in de politiek heb ik misschien wel te danken aan een lokale journalist. Moet je je voorstellen: doe je als jonge politicus voor het eerst mee aan een debatavond, stik zenuwachtig. Er werden vanuit de zaal vragen gesteld over “ontschotting van gelden”. Tegenwoordig zou ik in alle eerlijkheid zeggen dat ik geen antwoord weet op de vraag. Maar toen probeerde ik nog een soort van nietszeggend antwoord te geven. Erg ongemakkelijk.

Enfin, debat overleefd, maar toen kwam de lokale krant op de deurmat.

Stond er overal in het verslag GristenUnie ipv ChristenUnie. Ik dacht eerst dat het misschien een typefout was. Maar na een tijdje besefte ik dat de journalist dit bewust zo had geschreven omdat ik gewend was ChristenUnie uit te spreken met een G aan het begin. Terwijl ook veel mensen het met een K zeggen.

Als nieuweling heb ik er een paar nachten niet lekker van geslapen, nog niet gewend aan enige spot of kritiek. Nu ben ik deze journalist dankbaar. Want door dit artikel heb ik het eerste laagje eelt op mijn ziel gekregen. Zonder af te stompen heb je dat hard nodig wanneer je actief bent in de politiek. En ook trouwens ook op andere posities waar je hoofd net wat verder boven het maaiveld uitsteekt.

Dus, bedankt meneer de journalist!