Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 11

Vier mei 2020. Dodenherdenking, 75 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog. En voor het eerst maakt Nederland weer kennis met vrijheidsbeperking. De Dam, die normaal afgeladen is met duizenden toeschouwers, was leeg. Hierdoor werden de twee minuten stilte nóg indrukwekkender en nóg stiller dan ze normaal al zijn. Velen waren onder de indruk en vonden dit stiekem mooier dan hoe het de 74 jaar hiervoor gegaan is. Ook de woorden van de Koning, die voor het eerst het volk toesprak bij deze gelegenheid, werden vol lof ontvangen. Al met al zal deze dag niet snel vergeten worden.

Normaal gesproken is het zo dat, wanneer de rust weer neerdaalt op de Dam, de theaterdoeken opgehaald worden. Door het hele land worden tegelijkertijd voorstellingen opgevoerd onder de noemer ‘Theater Na de Dam’. Nazaten lezen voor uit de oorlogsdagboeken van familieleden, kinderen van nu vertellen tijdens een stadswandeling de verhalen van kinderen van toen of een uitverkochte theaterzaal kijkt sprakeloos naar een miniatuurversie van kamp Auschwitz, waar met poppetjes en camera’s het publiek ooggetuige wordt van de geschiedenis.

Door de maatregelen bleven de theaters, net zoals de Dam, dit jaar leeg. Vele verhalen konden niet verteld worden, terwijl de hoop die men hield tijdens die donkere dagen juist nu zo van pas zou komen. Daarom werd er dit jaar een speciale tv-uitzending geproduceerd onder regie van Ivo van Hove (o.a. de Bowie voorstelling ‘Lazarus’). Deze uitzending herinnerde mij weer aan het belang van kunst en cultuur.

Nederlands meest talentvolle artiesten en acteurs leverden een bijdrage aan deze uitzending. Onder andere Herman van Veen, Typhoon, Wende, Nasrdin Dchar, Hans Kesting, Halina Reijn en Marcel Veenendaal werkten mee. Stuk voor stuk lieten ze mij in stilte achter na hun optredens. Intieme en indringende teksten over oorlogskinderen werden afgewisseld door bijna boze muziek over niet altijd alleen maar “hij die volgt” willen zijn. De overeenkomsten tussen toen en nu werden naar boven gehaald, waardoor het besef kwam dat er in 75 jaar veel veranderd is, maar ook zo veel (nog) niet.

De uitzending was van tevoren opgenomen, maar had de energie van een theatervoorstelling. De artiesten gaven duidelijk alles tijdens het optreden, alsof er geen mogelijkheid voor een tweede take was. Het voelde alsof ze het één op één aan mij vertelden in plaats van dat er een scherm en vele kilometers tussen zaten.

Precies dat element is wat mij doet houden van het theater. Die persoonlijke connectie omdat zowel het publiek als de artiest weet dat het allemaal écht op dat moment plaatsvindt. Nooit eerder kwam deze connectie zo goed over op beeld. Het was te merken dat de regisseur in het theater thuis is en dit daardoor perfect over kon brengen via camera’s. Ik stel dan ook voor dat vanaf nu iedere theaterregistratie gecoördineerd wordt door de regisseur van de voorstelling zelf. Die weet immers het beste hoe een scène of een lied bekeken zou moeten worden.

Mochten jullie deze uitzending gemist hebben, raad ik met heel mijn hart aan om een uurtje van de isolatietijd te besteden aan het terugkijken hiervan. Leg de telefoons weg, zoek een plekje buiten bereik van de kinderen en ga op in alle prachtige verhalen en liedjes die langskomen. Jullie zullen geen spijt krijgen, ik beloof het.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 146 lezers

Robin Sterrenburg

Robin Sterrenburg

ROBIN STERRENBURG| Marketing & publiciteit bij Stadsgehoorzaal Vlaardingen | Media en Journalistiek, MA | Algemene Cultuurwetenschappen, BA