Column(11): Wees geen drama queen

Drama queen is een mooi woord voor aansteller of aanstelster. Het gaat dan vaak om mensen die vanuit een emotie gevoed zich ‘zwaar’ geraakt, beledigd, gekrenkt, genegeerd, geschokt of verwaarloosd noemen.

Wat het ook moge zijn waardoor iemand uit evenwicht raakte, het is goed te beseffen dat emotie een tijdelijke beleving is waardoor je kort uit balans mag zijn … met de nadruk op kort.

Zo niet bij de drama queen die doet aan overacting en doet alsof haar(zijn) wereld vergaat en legt bovendien de schuld (hoezo schuld?) bij de ander. Is die ander de eigen partner dan is er trouble in paradise.

Ik heb dat laatste vaak genoeg gezien bij één van mijn vrouwelijke collega’s en dan moest ik haar litanie aanhoren tot het moment waarop ik de vraag stelde: “Is jouw welbevinden en jouw geluk afhankelijk van jouw partner?” Dat stopte dan de klachtenregen en zo raakte zij weer bij zinnen.

Ik zeg niet dat haar tijdelijke gevoel – veroorzaakt door de emotie – onjuist of overdreven was. Wat zij van binnen voelde, klopte wel, maar de manier waarop zij dat omzette in verwijten naar de ander klopte zelden. We hebben dan ook vaak bij een kop thee of twee, drie haar sores besproken en daarna was zij weer realistisch. Zij begreep dat ze er zelf wat aan moest doen: bij zichzelf moest onderzoeken waarom het haar zo had geraakt. Daardoor ging de pijn voorbij en kon ze weer normaal handelen en communiceren. Toch blijft haar inborst hetzelfde: zij is een emotioneel type dat makkelijk overgaat in drama. Gelukkig weet zij het en zij zoekt dan even de ruimte elders: een wandeling of destijds een praatje met mij. Dat luchtte haar op.

Mijn advies was dan ook: “Schreeuwen tegen anderen of dingen gooien zullen de dingen niet ineens op magische wijze beter maken. Je moet met je emoties naar jouw kern, jouw innerlijk centrum komen.”

“Hoe kan ik dat doen?”, vroeg zij op een keer. Ik ging er dieper op in en vertelde haar het volgende verhaal dat ik ooit van een psycholoog te horen kreeg in een andere fase van mijn leven.

“Als je boos bent op iemand, neem dan even de tijd voordat je iets zegt. Sluit je ogen, haal diep adem en laat het allemaal gaan. Laat je behoefte los om krachtig of superieur te zijn. Laat je behoefte los om alles onder controle te hebben. Hoe langer je dingen vasthoudt, hoe meer het pijn zal doen en die pijn zal in woede veranderen.

Dus in plaats van je emoties te negeren en ze in je hart op te slaan, concentreer jij je op wat jijzelf kunt doen om jouw gemoedsstemming te veranderen. Gooi jouw afval niet naar anderen. Maak je hart leeg. Gooi de dingen weg die je tegenhouden.

Word meer empathisch en vriendelijk. Ik weet dat je dit meer dan duizend keer hebt gehoord, maar de beste remedie tegen woede is empathie. En ik geloof dat, aangezien je woede in je hart is opgeslagen, je eerst empathisch en vriendelijk voor jezelf moet worden.

Bekijk jezelf alsof je naar een kind kijkt. Een prachtig onschuldig kind dat door de wereld te overbelast is om het allemaal aan te kunnen. Kijk naar dit kind en vraag jezelf af: verdient dit kind het dat ik haar negeer? De wereld zal jou niet troosten. Dat moet je voor jezelf doen. Je verdient je eigen onbegrip niet. Je hoeft je emoties niet in je hart op te slaan om anderen zich op hun gemak te laten voelen. Voel al je emoties, ook al duurt het even om alleen te zijn. Kijk naar jezelf met de ogen van liefde, vriendelijkheid en empathie alsof je naar een schattig kind kijkt dat je aandacht nodig heeft.

Kinderen kunnen niet voor zichzelf zorgen. Ze hebben de begeleiding van volwassenen nodig. Beschouw jezelf als die voogd voor het kind in jou. Negeer dat kind niet en laat hem niets alleen doen. Laat het kind in jou niet zo overbelast raken dat alles hem kan triggeren. Let op je gevoelens. En troost jezelf wanneer dat nodig is en zeg tegen jezelf dat alles goed komt.

Het is jouw plicht om voor jezelf te zorgen. Word niet boos op anderen omdat ze zich niet gedragen zoals jij wilde.

Tot slot zorg dat je de betere ik, de droomversie van jezelf bent in dezelfde omgeving die jouw aanvankelijke verstikte. Dat kun je zijn zodra jij hebt geaccepteerd dat alleen jij verantwoordelijk bent voor jouw emoties en dat niemand jou komt redden. Je zult dan beseffen dat jij boos bent op jezelf ben omdat jij niet het ‘ideale’ leven heb opgebouwd dat jij eigenlijk wil. Jij was boos omdat je alleen maar klaagde over dingen in plaats van iets te doen om ze te verbeteren. De woede die je voelt, is feitelijk tegen jezelf omdat jij jouw leven erger had gemaakt dan strikt nodig.”

Het probleem zit dus vaak bij jezelf. En dan is het onredelijk om een ander de verantwoordelijkheid toe te schuiven voor jouw gevoel van ongeluk. Natuurlijk kan dat wel spelen in andersoortige relaties waarin sprake is van een narcistische partner, maar dat was bij haar zeker niet het geval.

Zij en haar partner kijken nu eenmaal anders naar de dingen. Een beetje zoals Ko en ik: ik ben van de regeltjes, vaste patronen en afspraken, terwijl Ko daarin veel losser is. Ik ben soms jaloers op die man. Hij heeft het veel makkelijker en daarom probeer ik een beetje meer meegaand te zijn. Dat lukt de ene keer beter dan de andere. Zo blijft er wat te leren. Maar er is gelukkig geen drama queen in huize Wittevlo.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗