Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


In moeilijke tijden grijpen mensen vaak terug op het geloof. Het geeft steun en de mens kan al zijn sores in de handen van God leggen in de hoop dat er verlichting zal volgen. Het geloof geeft steun, troost en leiding, het geeft ook een soort toegang tot de eeuwigheid in de hemel.

Ik benijd de mensen die een rotsvast vertrouwen hebben in hun geloof, er steun uit putten in moeilijke en verdrietige tijden. De saamhorigheid tussen mensen van hetzelfde geloof spreekt tot mijn verbeelding, ik vind het prachtig om te zien. Karl Marx zei ooit: “Godsdienst is opium voor het volk”. Ik vind het geen fraaie omschrijving, opium een zwaar verslavend middel, het brengt weinig moois met zich mee, in tegenstelling tot geloven. Ik zie het vuur in mensen branden als zij spreken over hun geloof en dat is mooi. Het is hartverwarmend. Het vervult me altijd met een diep verlangen om datzelfde te morgen ervaren, om in volle overgave te mogen geloven. Toch is het me niet gegeven, ik voel het niet, ik ervaar het niet en dat vond ik vaak ongelooflijk jammer. Ik heb me de afgelopen jaren in verschillende geloven verdiept en bij de een voelde ik me meer thuis dan bij de andere maar toch bleef ik verder zoeken, zoeken naar “dat” gevoel, “dat” gevoel wat ik bij anderen zag maar zelf niet tegenkwam.

Langzaamaan veranderde mijn zoektocht naar een zoektocht naar liefde, liefde voor elkaar als mens, liefde in de breedste zin van het woord. Liefde als in warme genegenheid voor anderen en liefde als een gevoel van toewijding voor anderen, want is God en geloven in God niet ook geloven in liefde voor elkaar en liefde voor alles om ons heen?

Ik merkte dat denken vanuit die gedachte mij eigenlijk leerde, om met meer compassie naar mijn omgeving te kijken, uitgaande van het goede in de mens, ervan uitgaande dat mensen in hun leven soms deukjes hebben opgelopen die er niet meer uitgaan maar dat er ook nog hele stukjes zijn, het is ons tenslotte allemaal niet vreemd.

Ik verdiepte me ook meer in de periodes voordat de huidige geloven naar ons land kwamen en daar stuitte ik op het jaarwiel. Het Keltisch jaarwiel baseert zich op de jaargetijden en vieren de jaarfeesten die vooral te maken hebben met de jaargetijden. De jaarfeesten zijn gekoppeld aan het veranderen van de seizoenen maar dat kan je ook doortrekken naar de innerlijke veranderingen van de mens. Ook de mens volgt tenslotte zo`n cyclus, geboorte, groei, aftakeling en dood. Iedere fase kent zijn eigen energie met zijn eigen krachten voor het transformeert naar een volgende fase.

Dat Keltisch jaarwiel helpt mij om dichter bij mezelf te blijven, het geeft me een stukje bezieling, precies dat waar ik zo lang naar op zoek was. Oog hebben voor de natuur om mij heen en om de verschillende seizoenen te volgen. Meer naar binnen gericht als de winterperiode zich aan doet en als we weer richting de zomer gaan ons weer meer naar buiten te keren.

Veel van deze jaarseizoenen vallen ook weer samen met Christelijke feestdagen. Nu de kerst is aangebroken vieren we dat op vele manieren, daar waar voor sommigen de nadruk ligt op het samenzijn met geliefden, lekker eten en cadeautjes ligt voor anderen de nadruk op de viering van de geboorte van Jezus.

Volgens het Keltisch jaarwiel is afgelopen dinsdag Midwinter aangebroken, de kortste dag met de langste nacht, vanaf die dag gaan de dagen weer lengen. Midwinter staat voor de wedergeboorte van het licht, het loslaten van alles wat je als ballast ervaart, oude patronen en overtuigingen die je niet meer dienen. Zo kan je weer een nieuwe start maken in het nieuwe jaar. De geboorte van Jezus staat ook voor een nieuw begin, de geboorte van nieuw licht, Hij brengt verlossing en vergeving voor alle mensen.

Ik hoop dat als we met elkaar kijken naar de dingen die ons verbinden in plaats van ons te focussen op de verschillen, we in liefde met elkaar kunnen samenleven.

Alles is tenslotte aan elkaar verwant, met elkaar verbonden en onderdeel van een groter geheel.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 168 lezers

 

 

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■

1 Reactie

  1. 25 december 2021 at 10:52

    Amen