Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 114
De scholen zijn weer begonnen. De kinderen zitten weer in de schoolbanken. Om mij heen hoor ik meermaals ouders zuchten. Van opluchting, omdat ze zelf geen les meer hoeven te geven. Maar ook met angst voor wat komen gaat.
Zitten blijven, bijlessen, inhalen, achterlopen. Allemaal termen die over het schoolplein schallen. En niet alleen daar. Overal lees je erover. Kinderen hebben een achterstand. Kinderen moeten de verloren tijd inhalen. Scholen krijgen geld om dat te doen. Lessen in de vakantie, extra uren rekenen, spelling en taal. Gym, tekenen en spelen moet wijken. Anders halen we die Havo niet. Laat staan dat VWO. Er moet een herstelplan komen. Er moeten adviezen worden gegeven. Plannen worden gemaakt. Allemaal van achter een bureau. Zij bepalen hoe onze kinderen bijgespijkerd gaan worden. Alles om de kinderen weer passend te krijgen aan het systeem. Is dat niet de wereld op zijn kop? Moet het systeem niet gewoon aangepast worden aan de kinderen?
Waarom verwachten ze zoveel van onze kinderen? Hoe kan een kind uren achter elkaar geconcentreerd leren? Worden ze daar gelukkig van? Later? Of kweken we gestreste mini-volwassenen die al tegen een burn-out zitten voordat ze überhaupt een biertje mogen drinken?
Kinderen moeten tegenwoordig al zoveel. In een razend tempo moeten ze door alle stof op de basisschool. Stampen, stampen en nog eens stampen. En nu ze een jaar minder hebben gestampt, moeten we vooral uit gaan vogelen hoe we het tempo nog meer op kunnen voeren. Want kinderen moeten presteren. Kinderen moeten leren. Kinderen moeten….
Maar moeten kinderen niet vooral kind zijn? Kijk hoe fantastisch ze het allemaal hebben gedaan. Hoe groot ze zijn geworden in een hele korte periode. Ik weet niet of ik er vroeger zo goed mee om was gegaan. Thuiswerken is niet iets wat je moet doen wanneer je nog op school zit. Dat komt wel als je later groot bent. Zonder vriendjes en vooral met jouw ouders die op je vingers kijken. Maar ze hebben het wel mooi gedaan!
Mijn dochter heeft zoveel geleerd het afgelopen jaar. Toegegeven, niet de stof die in de boekjes staat. Lessen waar ze later veel meer aan heeft dan welke reken-, taal- of spellingsles. Ik heb gezien hoe zorgzaam ze is. Hoe oplettend en lief. Ze is creatief, grappig en sterk. Vaardigheden die je niet makkelijk aan kan leren maar die je wel verder zullen brengen in het leven.
Ze loopt niet achter of voor. Ze heeft geen achterstand en nee, ik maak me geen zorgen. Ze is precies waar ze moet zijn. Net als al die andere kinderen. Allemaal hebben zij het beste gemaakt van een rotsituatie. Hebben ze laten zien dat ze veerkrachtig zijn. Dat ze buiten de gebaande paden prima kunnen overleven. Sommige zijn zelfs helemaal opgebloeid nu ze niet langer worden tegengehouden door de lijntjes van de box waar ze in geplaatst waren.
Dus lieve scholen van Nederland. Besteed dat geld wat jullie gaan krijgen, die 180.000 euro niet aan lespakketten, extra onderwijsuren en dergelijke. Verwachten niet dat kinderen hun vrije tijd/ vakantie opgeven om te voldoen aan jullie maatstaven, maar investeer echt in de kinderen. Maak keuzes waar ze blij van worden. Zorg dat die schoolpleinen omgetoverd worden tot grote speelparadijzen. Zorg dat hun creativiteit en verbeelding nog meer tot leven kan komen. Dat ze kunnen ontspannen na al het harde werk. Dat is wat ze nodig hebben. Dat hebben ze verdiend.
De belangrijkste lessen die onze kinderen leren, komen immers niet uit de schoolbanken. Het wordt tijd dat de grote mensen dat ook eens gaan zien!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 152 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.