Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Voor de meeste situaties waar je in je leven in terecht kan komen is geen handleiding geschreven. Het zou het leven wel een stuk makkelijker maken, maar misschien ook minder interessant of uitdagend. Soms kies ik toch liever voor simpel, sommigen zullen dat lui noemen, maar ik hoef niet zo nodig telkens opnieuw het wiel uit te vinden.

Als een ander het al eens gedaan heeft dan hoor, kijk of lees ik graag hoe ze het hebben aangepakt. Uiteindelijk kan er dan altijd nog mijn eigen draai aan geven als ik dat zo nodig wil.

Toen ik zwanger was, was ik er heilig van overtuigd dat een pasgeboren baby’tje altijd sliep. In ieder geval 23 van de 24 uur. Het tegendeel bleek waar te zijn, mijn kindje was een huilbaby en van de 24 uur huilde ze er 23. Ik wist me geen raad en er was geen oplossing, geen hulp die het probleem direct aanpakte. Probeer eens dit, probeer eens dat… maar ondertussen liep ik op mijn tandvlees, sliep niet meer en werd radeloos. Een handleiding in deze was toch wel welkom geweest.

Trouwens, nu we het over deze periode in mijn leven hebben, niemand had mij ook gewaarschuwd voor een vreselijke bevalling met onhoudbare pijnen en hele enge medische situaties waarbij je kan inscheuren of waarbij ze je inknippen, gewoon met een schaar.

Ja, hadden gezegd, als je je kindje eenmaal in je armen houdt ben je die bevalling zo weer vergeten. Zo erg kan het allemaal dus niet zijn dacht ik, als je dat zo snel weer vergeet. Nou, beste lezers, het is er gebleven bij één  dus misschien kunt u zich een voorstelling maken hoe ‘snel’ ik het was vergeten. In deze had ik ook graag een betere handleiding gehad.

Ook in je relatie kom je voor situaties te staan waar je van tevoren nooit van had kunnen dromen. Als blijkt dat je over hele cruciale zaken zo verschillend denkt dat het tot botsingen leidt. Als deze meningsverschillen zo hoog oplopen dat je na zo’n botsing steeds verder van elkaar afdrijft, zo ver dat je elkaar niet meer vindt. Hoe doe je dat dan? Je bent tenslotte beiden begonnen met de volle overtuiging om samen oud te worden, samen in goede en in slechte tijden. Ook in deze had ik graag een concrete handleiding willen ontvangen.

Dat niemand het eeuwige leven heeft weten we allemaal, dat is eigenlijk het enige gegeven dat je hebt als je op aarde komt. Maar dat je ouders ooit zullen komen te overlijden daar wil je niet aandenken. Als je ouders dan beiden ook nog eens een verschrikkelijk slopende ziekte doormaken, ga je zelf ook een stukje dood. Het alles overheersende verdriet, de angst, de pijn daar ben je nooit op voorbereid. Niemand vertelt je hoe je het moet doen, wat je moet doen of wat je te wachten staat. Ik weet zeker dat ik steun had gehad aan een beschrijving van dit proces.

Nu sta ik voor een nieuwe fase in mijn leven, ik word oma. Mijn dochter is zwanger en van dichtbij, letterlijk en figuurlijk, maak ik dat proces opnieuw mee. Als een overbezorgde moeder probeer ik haar bij te staan en te waarschuwen voor alles wat ik me herinner als schokkend. Uiteraard meestal tegen dovemans oren gezegd want deze tijd is niet meer te vergelijken met 27 jaar geleden toen zij werd geboren! Ik neem het haar niet kwalijk hoor, begrijpt u me niet verkeerd, iedere vrouw doet dit op haar eigen manier!

Het is wel een heel bijzondere tijd, je eigen dochter zich zien voorbereiden op het aanstaande moederschap.

Wederom zegt iedereen: “Oh, oma zijn is zo bijzonder, je hebt dan alleen de leuke dingen van je kleinkinderen en op het moment dat het vermoeiend wordt of vervelend wordt dan gaan ze terug naar de ouders!” Nou u gelooft toch niet dat ik daar nog in trap na alle vorige ervaringen? Ik ken mezelf inmiddels wel een beetje. Ik ben nu al op zoek naar de handleiding!…

Deze complexe wereld met veel nare dingen is niet gemakkelijk om in te leven en onze kinderen worden aan veel meer uitdagingen blootgesteld dan toen ik klein was. Dat vind ik jammer want je gunt zo`n kleintje toch een lange, onbezorgde jeugd.

 

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 203 lezers

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■

1 Reactie

  1. Cindy van der Houven
    27 februari 2022 at 13:22

    Mijn moeder heeft volop genoten van het oma-schap. Met alle ups en downs die bij het leven horen. Ze paste twee dagen per week op toen de jongens nog klein waren en dat zorgt voor een hechte band tot op de dag van vandaag. Geniet ervan! Het is geen hemel op aarde, maar dat weet je (inmiddels). De poepluiers stinken nog net zo hard en als ze huilen, is dat niet tof. Maar de liefde die ervoor terugkomt. Onbetaalbaar.