Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Het is iets waaraan ik me al jaren stoor, de aanwezigheid van politieke partijen in verkiezingstijd. Opeens struikel je op iedere hoek over politici. Ze willen een praatje met je maken, bieden je een roos aan of je kunt zelfs meedingen naar een echte taart als je een gelukssteentje hebt gevonden. Men voert weer campagne.
Vind u ook niet dat er tijdens verkiezingstijd veel wordt geroepen maar weinig wordt gezegd?
De slogans zijn vaak geweldig: “Voor een duurzaam en sociaal Maassluis”, “Maassluis is er voor iedere inwoner van Maassluis”, “Samen werkt beter” en “In Maassluis, met aandacht voor elkaar”. Slogans waar je het eigenlijk nooit mee oneens kunt zijn, “want meer aandacht voor elkaar” en “samen” en “sociaal” is altijd goed, wie wil dat nou niet?
Inhoudelijk wordt er helaas weinig gezegd en dat is juist waar het interessant wordt, concrete plannen over de ideeën en de aanpak. De inhoud komt altijd later en dat is vaak dan ook het moment waarop je teleurgesteld wordt in de partij waar je op gestemd hebt! Je blijft zitten met een nare kater, je had je toch iets anders voorgesteld van dat sociale gevoel in Maassluis!
Stemmen blijft een lastig verhaal. Want hoe weet je nou waar je voor moet kiezen? Kies je de partij waar je altijd op stemt? Kies je de partij waar je ouders altijd op stemmen? Kies je voor een plaatselijke partij of een landelijke partij of kies je voor een partij die past bij je geloofsovertuiging?
Eigenlijk vind ik dat je als partij vier jaar lang campagne moet voeren, campagne voeren door bereikbaar te zijn voor mensen, door te luisteren naar mensen en door je in te zetten voor het wel en wee van de burger van je stad. Door eerlijk te zijn naar de inwoners van je stad, eerlijk over wat je wel en niet kunt bereiken, waar je je voor wilt inzetten maar ook eerlijk zijn over waar je grenzen liggen en dat we niet in een maakbare wereld leven. Uiteindelijk is de invloed vaak maar minimaal, hoe hard je ook ergens voor strijd!
Met een mooi woord noemen we dat transparant zijn, geen dubbele agenda`s, “niet ja zeggen en nee doen”. Voor mij betekent transparant zijn een eerlijk beeld geven van wat ik doe en hoe ik dat wil doen en uiteindelijk van het resultaat. Net als iedereen heb ik gebreken en ben ik goed in dingen, ik durf successen te delen maar ook mijn leermomenten. Sommige mensen willen je daarop afrekenen, je een pootje haken, maar wat ik daarnaast merk is dat veel mensen het ook kunnen waarderen als je aangeeft dat lang niet altijd alles goed gaat, dat je soms verkeerde keuzes maakt of als je achteraf ziet dat zaken anders uitpakken dan je had ingeschat.
Ik sta dit jaar voor het eerst op de verkiezingslijst nadat ik me een jaar geleden heb aangesloten bij Forum voor Maassluis. Ik heb me weleens eerder aangemeld bij de partij voor de arbeid maar ik was er toen al snel achter dat ik daar niet thuishoorde.
Ik bleek meer dan welkom hoor -begrijp me niet verkeerd- maar ik ontdekte al snel dat ik er vooral zat omdat ik een vrouw ben en omdat ik, toen nog, een buitenlandse achternaam had die stemmen zou trekken.
Voor mij de totaal verkeerde beweegredenen om me welkom te heten. Mijn kennis en kunde was blijkbaar van ondergeschikt belang.
Ik heb toen de hele politiek weer afgezworen maar toch bleef het trekken. Mijn vader zei altijd: “Meid doe het niet want het is een slangenkuil waarin jij je begeeft!” Toch durf ik het opnieuw aan. Deze keer stap ik er namelijk anders in. Ik heb gekozen voor een plaatselijke partij omdat ik geloof dat die toch meer verbonden zijn bij de problematiek die er plaatselijk leeft. Daarnaast is het voor mij belangrijk te weten dat ik een slangenkuil in stap maar dat ik nog altijd zelf bepaal hoe ik daar mee omga en dat ik er echt in geloof dat het ook anders kan, zolang je maar zuiver naar jezelf bent in je handelen en in je beweegredenen.
Dus ik ga het avontuur aan en beloof u als kiezer dat ik mijn stinkende best zal gaan doen om er iets moois van te maken waar u en ik trots op kunnen zijn!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 266 lezers
1 Reactie
”Metamorfose!”
Tru-dy zich in een slangenkuil begeeft,
Tru-die de politiek opnieuw beleeft!