Column(127): Overlast van de buren

column nr: 127

Overlast van de buren. Een precair onderwerp. Want wat is overlast en wanneer trek je aan de bel? Je wilt het liefste een goede band met de buren behouden. Je wilt niet zeiken. Maar tegelijkertijd wil je zelf ook kunnen genieten van jouw eigen stulpje. Het is een dun lijntje waar je op balanceert. Jouw woongenot tegenover een goede relatie met jouw buren.

Mij hoor je niet klagen bij een feestje. Dat is incidenteel en oordopjes brengen je een heel eind. Ook bij verbouwingen kijk ik veelal de andere kant op. Ik zeg veelal omdat betonboren van 7 uur in de ochtend tot tien uur in de avond mij wel iets te ver gaat. Met het lawaai van een klein vliegtuig is dat na een uurtje of zeven in de avond wel genoeg geweest. Maar buiten dat accepteer je dergelijk lawaai. Het hoort erbij. Anders had ik in een hutje op de hei moeten gaan wonen.

Over de meeste onderwerpen is de wet duidelijk. Overlast mag niet. Zeker niet als dat structureel en ernstig is. Simpel. Maar de definitie van overlast en vooral het ernstige gedeelte, maakt het voor interpretatie vatbaar. Dat ene woordje maakt het namelijk subjectief. Wat voor de een als ernstig wordt gezien, is voor de ander geen enkel probleem.

En wat doe je als de overlast voor jou wel degelijk ernstig is en ook nog eens herhaaldelijk? Ga je de strijd aan? Of accepteer je het en laat je jouw woongenot verpesten?

Houtrook veroorzaakt overlast voor veel mensen. Het stinkt en heeft invloed op de luchtwegen. Zelfs met een schoorsteen op het dak kan het op windstille dagen behoorlijk wat overlast geven. Gelukkig komt de zomer eraan en zal de overlast daarvan afnemen. Er gaat immer niemand met dertig graden hun huis verwarmen.

Maar hoe zit dat met een hout gestookte hottub? Die hebben geen schoorsteen op het dak, maar gewoon een simpel pijpje in de tuin. En dat ding kan (en gaat) het hele jaar door aan. Een hottub is leuk wanneer je in Friesland woont en een hele lap grond hebt. Niet wanneer je midden in een woonwijk woont! Geloof me, ik spreek uit ervaring wanneer ik zeg dat een dergelijke constructie in de tuin van de buren voor heel veel overlast zorgt.

Twee van mijn achterburen hebben namelijk zo’n ellendig ding staan. Die hebben flink in de buidel moeten tasten om lekker in hun tuin te kunnen badderen. En ik snap het wel. Het is aanlokkelijk. Het is leuk. Alleen de overlast die ze veroorzaken is dat niet. Drie à vier keer per week ren ik rondjes door mijn huis om alle ramen dicht te gooien. Niet dat het helpt. Binnen no time ruikt mijn huis naar een combinatie van verbrand plastic en hout. Prikkende ogen, geïrriteerde luchtwegen, allemaal binnen een paar minuten. In de tuin zitten kan dan niet meer. De was buiten hangen evenmin. Gerookt beddengoed stinkt namelijk enorm! Gelukkig is de overlast alleen in het begin. Een begin dat gemiddeld een uurtje of twee duurt. En dan hebben wij er hier twee naast elkaar. Met een beetje pech gaat de een pas aan wanneer de ander net klaar is.

Ik heb de overlast aangegeven bij de buren. Ze vinden het vervelend maar kunnen er niks aan doen. Die gaan echt niet opeens dat ding weghalen. Daar is het iets te duur voor gok ik zo. Dus dan zit je. Ik snap ze. Maar tegelijkertijd blijft de overlast voor mij bestaan. Dat maakt het lastig. Ik wil de goede band met de buurt niet op het spel zetten. Tegelijkertijd wil ik kunnen genieten van mijn huis en tuin zonder overlast. En met mij meerdere huishoudens. Want ik ben bij lange na niet de enige die last heeft. De gemeente kan pas handhaven op het moment dat er meerdere klachten zijn. Er moet een document komen met wanneer de overlast er is en wie er last van hebben. Ouderwets handtekeningen verzamelen dus. Wanneer je dat doet is de overlast namelijk niet meer subjectief. Het voelt niet goed om het te doen. Het voelt als verraad. Maar drie keer per week uitgerookt worden voelt nog minder prettig. Met de andere buren die er ook last van hebben krijg je overigens wel een betere band. Iets met gedeelde smart.

Hopelijk komen er snel vaste regels in plaats van richtlijnen omtrent het stoken van hout. Of een algeheel verbod. Dan zouden we nu niet met de halve straat een punt hoeven te maken. En dan zou ik niet in limbo zijn en moeten kiezen tussen een goede band met mijn buren of mijn eigen woongenot. En mocht het echt allemaal geen verschil maken, dan hebben we altijd Meester Frank Visser nog.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗