Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Noem mij ouderwets of wat dan ook, ik blijf het een raar verschijnsel vinden. Jezelf helemaal aan gort sporten om geld in te zamelen. Of het nu gaat om de acties van Maarten van der Weijden, Alpe d’HuZes, of de Nacht van de Vluchteling en meer.
Ik heb daarover eens zitten doordenken en ik kwam tot de conclusie dat het principe al heel oud is.
Flagellanten,ook geselaars, geselbroeders of kruisbroeders genoemd, waren in de 13de tot 15de eeuw dweepzieke lieden die in troepen door het land trokken en door zichzelf in het openbaar te geselen Gods barmhartigheid wilden afsmeken.
Ook in onze tijd zie je dergelijke extremen in de Filipijnen:
Voor de Filipijn Ruben Enaje is het al de 34ste keer dat hij zich voor Pasen vrijwillig aan het kruis liet nagelen. Wel twijfelt hij of volgend jaar niet zijn laatste jaar zal zijn. De timmerman draagt zijn kruisiging altijd op aan iets of iemand. Zo liet hij zich in 2016 kruisigen voor slachtoffers van de terroristische aanslagen in Brussel.
Ik zeg niet dat het geheel vergelijkbaar is, maar volgens mij is het bij al die geldinzamelingacties vooral dát spektakelelement waarop de omgeving wordt getriggerd.
Ergens is het ook een beetje exhibitionistisch: kijk mij eens lijden voor een ander. Persoonlijk raakt het mij overigens nooit in de zin dat ik mij erdoor uitgenodigd voel om veel te schenken. Natuurlijk zijn de doelen wel nobel van die Nederlandse acties, maar daarbij volstaat het overboeken van een bedrag dat wij ons kunnen veroorloven.
Natuurlijk zullen veel lezers er nog nooit zo naar gekeken hebben. Stelt u zich dus eens voor dat ú zich uit de naad moet fietsen, lopen of zwemmen. Dat gaat vast niet gebeuren. Als u dan maar wel een financiële bijdrage doet. En daarna mag u van mij naar Maarten’s prestatie kijken van achter uw biertje of kopje koffie.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 226 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.