Column(13): Wandelen op WC Toilet

“Kom jij nooit eens ergens anders dan het Stadshart?”, vraagt een goede vriend aan mij. Hij weet beter. Ik geef toe dat het door mijn columns lijkt of ik alleen daar wandel. Niets is minder waar. Laat ik vandaag dan maar eens stilstaan bij een sporadische wandeling over Winkel Centrum Palet. Ik noem het echter WC Toilet en dat is niet voor niks.

Ik loop op mijn gemak op de Rembrandtlaan en zie dat het deze zaterdag best druk is. Bij de supermarkt zie ik de ene na de andere dikke bak parkeren half op de stoep. Dat mag helemaal niet, maar als je een aso-bak onder je kont hebt, heb je overal lak aan… of liever: overal schijt aan. U snapt nu waarom ik WC schrijf. Ik vraag mij af waarom de politie hier niet te voet surveilleert. Er vallen veel bonnen uit te delen.

Gelukkig kan ik wel gewoon over de stoep wandelen. Ik sla de hoek om de Mesdaglaan op. Mijn God, daar is het parkeren levensgevaarlijk voor de overige weggebruikers. Argeloze fietsers worden bijna van de sokken gereden. Idioten parkeren dubbel, vooral allochtonen zo te zien. Ja allochtonen, die kennelijk niet dezelfde verkeersmoraal hebben als de meeste fatsoenlijke Nederlanders.

Bij de Turkse winkel ga ik naar binnen om op aanbeveling van een vriend een grote zak walnoten te kopen. Die lijken mij erg aangenaam. Het personeel daarentegen niet. Een jongedame zit ongeïnteresseerd achter de kassa, kijkt me niet aan en wisselt amper een woord. Ik probeer een grapje te maken, maar het wicht kijkt weg. Buiten gekomen, vraag ik mij af of ik hier vaste klant zou willen zijn. Ik neig naar: nee.

Ik loop verder richting Appie H. Op de hoek bij café De Poppenkast slaat de schrik mij om het hart als een tiener op een fatbike de hoek om komt scheuren. Op de stoep wel te verstaan. Aan zijn postuur te zien slaat dat fat op hem, niet op zijn bike. Ook hier weer een allochtoon die schijt heeft aan verkeersregels.

Ik was van plan om de supermarkt binnen te stappen, maar er is mot in de entree. Ik durf niet naar binnen, de moed zakt mij in de schoenen en ik wil zo snel mogelijk hier vandaan richting Kevin’s. Wat een vervelende buurt. Een en al agressie en aso gedrag, Ik weet niet of het toeval is, maar voor mij blijft het bij deze ene keer.

Ik besef dat ik in deze buurt niemand heb durven aanspreken voor een praatje. Ik kan mij natuurlijk deerlijk vergissen, maar het was totaal geen aangename wandeling.

Bij Kevin’s aangekomen slaak ik een zucht van opluchting. “Wat ben ik blij jouw gezicht weer te zien”, zeg ik tegen de jongedame achter de bar. “U ziet er verhit uit. Is er wat gebeurd?, vraagt zij terwijl ze een borrel inschenkt.

Ik antwoord: “Niets concreets, laten we het houden op een nare ervaring”, en ik hef mijn glas.

Santjes!

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗