Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Tegenwoordig is een scheldwoord meestal een woord wat begint K. In mijn jeugd kwamen we niet verder dan trut of schele, kun je je het voorstellen?

Over schele gesproken. Als het dan eindelijk terrasjesweer is, dan hoor je nog eens wat, hè. Zo ook deze Hemelvaartsdag als Arie en ik ons in een dorpje in Brabant settelen op een terrasje. We genieten van de zon en ons drankje.
Een gezinnetje, ouders met 2 jonge meisjes, hun oma en opa komen naast ons zitten. De 2 meisjes kletsen er op los, kunnen bijna niet stil zitten op de muziek die heerlijk zachtjes klinkt over het terras.

Een van de meisjes zit schuin tegenover ons naast haar moeder en zorgt met al haar gebaartjes, gewiebel en rollende ogen voor een glimlach bij ons beiden. We zien het meisje voor ons dansend door het leven met al haar gebaartjes, een genot. Ze krijgt haar eerste reprimande voor het rollen van haar ogen, de eerste van vele. Tussen de bedrijven door wordt hun bestelling genoteerd en uiteindelijk de door hun bestelde drankjes geserveerd. Gretig pakken de meisjes hun drankje.

Het meisje blijft ondanks verschillende waarschuwingen van beide ouders er een sport van maken om vooral met haar ogen te rollen tot scheel kijken toe. Als haar moeder na een aantal keren zegt: “Stop daar mee. Straks blijf je scheel kijken!”, staat vader op en zucht: “Gebed zonder end” en verlaat even de tafel om het restaurant in te lopen.

Hun oma besluit blijkbaar in te grijpen om haar ene kleindochter weer op het rechte spoor te krijgen en zegt: “Als je scheel kijkt en de kerkklokken gaan luiden dan blijven je ogen altijd zo staan en zie je altijd alles dubbel, hè!”, zegt ze streng.
“Echt niet oma!”; roept het aangesproken meisje resoluut.
“Oh echt wel, toch opa? Je weet wel mijn vriendin Janine van vroeger, die kijkt echt nog steeds scheel. Is haar eigen schuld. Ik zei nog tegen Janine, toen oma en Janine net zo oud waren als jij en in de speeltuin aan het spelen waren, stop ermee straks luidt de klok …en dan blijven je ogen zo staan en dan …dan is het te laat … dan komt het nooit meer goed!”

Opa onderstreept haar verhaal door heftig nee te schudden en en mompelt: “Nee echt nooit meer goed…” en pakt zijn zakdoek om zogenaamd luidruchtig zijn neus te snuiten, een schijnvertoning want zijn ogen lachen.

Met open mond had het meisje serieus geluisterd, althans dat zou je denken, blijkbaar moest ze even nadenken om alvorens te zeggen: “Haha, hier is geen kerk en waar wij wonen staat ook geen kerk ha haha…”. Oma kreeg nog net geen uitgestoken tong.
“Oh, maar dat maakt niet uit hoor, het geluid van de kerkklokken gaat door de lucht en komt overal, ook waar jij woont!”, zei ze vol overtuiging. “Ja ja en ik kom Janine nog steeds tegen, scheel kijkend, en iedere keer zegt ze …had ik maar naar je geluisterd. Ja… dom hè dat ze dat niet gedaan heeft, vind je niet?”

Het meisje kijkt haar oma aan en knikt dan in de zin van “ze had beter moeten luisteren” en kijkt daarna ernstig voor zich uit, zonder gewiebel, zonder rollende ogen.

Gut zou dit echt de oplossing zijn? Arie en ik kijken elkaar aan en glimlachen om het bereikte resultaat.

Als haar vader terugkomt en plaats neemt, zegt ze met een stralend lach: “Oma, vertel jij dat leuke verhaaltje nog een keer van Janine, papa moet het ook horen hoor”, en op de valreep rolt ze met haar ogen, wiebelt op haar stoel en lacht naar iedereen aan de tafel.

Met andere woorden oma’s verhaal had totaal geen indruk gemaakt en zo hebben wij nog vele malen de reprimande gehoord: “stop daar mee straks …”

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 328 lezers


Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020

1 Reactie

  1. M.de J0ng
    20 mei 2023 at 09:20

    Ik hoop dan altijd dat de K-scheldwoorden waarmee deze zielige mannetjes zonder moeite rijkelijk strooien een pijnlijke dood sterven aan wat ze mensen toewensen.