Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 130

De “vrijwillige” schoolbijdrage. Een bedrag dat tot voor kort vrijwillig verplicht was. Betaalde je niet, dan kreeg je een herinnering. Soms zelfs een aanmaning. Allemaal om te zorgen dat je betaalde. Deed je dat niet? Dan mocht jouw kind niet mee op excursie. Sommige scholen waren daarin bikkelhard. Niet betalen is gewoon naar school komen terwijl de rest van de klas de bloemetjes buiten aan het zetten is. Uitsluiting op het hoogste niveau.

Vanaf augustus dit jaar mag dat niet meer. Scholen mogen kinderen niet langer uitsluiten van activiteiten wanneer de vrijwillige bijdrage niet voldaan is. Hierdoor wordt de bijdrage ook weer echt vrijwillig. Gelukkig! Want kinderen buitensluiten, om welke reden dan ook, vind ik verkeerd.

Maar bij mij rest wel de vraag hoe scholen dan dergelijke dingen gaan betalen? Wat als het gros van de ouders met de hand op de knip gaan zitten? En wat is de reden? Wanneer je moet kiezen tussen een belegde boterham of een schoolreisje, dan is de keuze snel gemaakt. Want ondanks initiatieven als Stichting Leergeld, zijn er nog genoeg gezinnen die overal buiten de boot vallen. Die op papier “te veel” geld hebben, maar die in werkelijkheid elk dubbeltje zes keer om moeten draaien. Dan is een bijdrage van vijftig euro per kind best veel. Zeker wanneer je meerdere kinderen hebt. Om nog maar te zwijgen van de scholen die met gemak het viervoudige vragen.

Ik heb minder sympathie voor de ouders die het wel met alle gemak kunnen betalen, maar die het simpelweg niet doen omdat ze het onzin vinden. Al is dat wel vaak de reden waarom ze het makkelijk kunnen betalen. Geld maakt geld. Daarom zal ik nooit rijk worden.

Ik kan het ook nog begrijpen wanneer je als ouder wilt weten waar het geld aan besteed wordt en daar een uiteenzetting van wilt hebben. Weten waar jouw geld aan besteed wordt vind ik een logische gedachte. Waarom kost dat schoolreisje dertig euro terwijl ze naar een indoor gaan? Waarom kost de kerst zoveel aangezien we allemaal zelf voor het eten en drinken moeten zorgen. Logische vragen die vrij simpel beantwoord kunnen worden. Maar niet betalen omdat je het niet nodig vindt… Daar vind ik wat van.

Het idee van de vrijwillige bijdrage is dat, wanneer mensen meer kunnen en willen betalen, ze dat ook doen. Op die manier kunnen ze de kosten dekken voor de kinderen wiens ouders minder bedeeld zijn. Een mooi systeem. Ware het niet dat het bij mij nooit opgekomen was om meer over te maken. Ik zou met liefde voor een ander kindje willen betalen, wanneer ik weet dat die ouders het niet kunnen betalen. Maar om zomaar meer over te maken doe ik ook weer niet. Raar eigenlijk. Want van mij hoeven de ouders van het betreffende kind niet te weten dat ik betaald heb. Ik hoef geen bedankje of veren in mijn kont. Maar ik wil wel weten dat het geld goed terecht komt.

Misschien is het handig als scholen openheid van zaken gaan geven. Wanneer ze transparantie bieden. Aangeven wat ze in een jaar nodig hebben om alle activiteiten te laten plaatsvinden en een soort barometer op de site plaatsen om te laten zien hoeveel er tot dan toe opgehaald is? Of ben ik de enige die de drang heeft om dergelijke dingen te weten?

Hoe dan ook, ik ben blij dat kinderen niet langer uitgesloten mogen worden omdat hun ouders niet kunnen/ willen betalen. Want ook al kunnen de ouders het betalen, het feit dat ze het niet gedaan hebben is nooit de schuld van het kind. Waarom zou het kind dan gestraft moeten worden? En ik hoop oprecht dat we nu niet allemaal massaal de hand op de knip gaan houden. Want onze kinderen hebben recht op die ene fantastische dag in het jaar waar ze zich ongestoord vol kunnen gooien met snoep en bij terugkomst zich kunnen verstoppen voor de ouders. Ze hebben het verdiend om met kerst in de klas te “dineren” en om met Pasen eieren te gaan zoeken. En dat geld moet ergens vandaan komen!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 208 lezers

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!