Column(132): Mensen uit jaren 50 oud hopeloos ouderwets?

column nr: 132

Ik mocht er afgelopen week weer een jaar bijschrijven. De veertig nadert met rasse streden. En toen kwam ik tot een aantal conclusies. Dingen waardoor ik mij oprecht direct een stuk ouder ging voelen.

Zoals het feit dat ik vroeger mensen uit de jaren 50 oud en hopeloos ouderwets vond. In mijn jonge jaren waren dat “de oudjes”. De kleding, hoe mensen er toen uitzagen, tot de muziek aan toe. Onlangs kwam ik dus tot de conclusie dat het verschil in leeftijd toen, dus tussen mij en mensen uit de jaren 50, minder groot was dan het leeftijdsverschil van de huidige jeugd en mijzelf. Het duurde even voor het besef echt tot mij doordrong. Maar ik ben zelf dus nu officieel de jaren 50 uit mijn jeugd. Ik ben oud.

Dat zette me aan het denken. Jarenlang moest ik mijzelf legitimeren als ik alcohol of sigaretten wilde kopen. Tot ver in de twintig moest ik mijn ID tevoorschijn toveren. Iets wat ik destijds overigens niet altijd kon waarderen. Inmiddels zijn we alweer jaren verder en wordt mij nooit meer iets gevraagd. Sterker nog, wanneer ze het wel zouden vragen, dan zegt de 19 aan het begin van mijn geboortedatum al genoeg. Ze hoeven niet eens meer te rekenen! Eén simpele blik en ze weten genoeg. Al moet ik eerlijk bekennen dat een simpele blik op mijn grijze haren hetzelfde effect heeft.

Belle en het beest kwam dertig jaar geleden uit gevolgd door The Lion king. Zelfs Frozen is alweer acht jaar oud. Als mijn grijzen haren nog geen teken aan de wand waren, dan is het wel de wetenschap dat mijn favoriete Disney-films inmiddels gekwalificeerd worden als klassiekers.

Mijn dochter vindt het lastig voor te stellen hoe het vroeger was in een tijd zonder mobiele telefoons en tablets. Dat wij op woensdagmiddag één uurtje TV met de Snorkels of de Smurfen hadden. Op zaterdag was het feest want dan had je Telekids. Nu heeft zij elk programma tot haar beschikking. Waar en wanneer ze maar wil. Doorspoelen, afleveringen uitzoeken, het kan allemaal. Wanneer ze iets niet weet, dan verwijst ze direct naar Google. Geen woordenboeken, informatieboekjes van de bieb of gewoon vragen aan opa en/ of oma. Google weet alles. Technologische vooruitgang is soms dus ook best handig.

Maandag heeft ze een boekbespreking. Met het grootste gemak draait ze een presentatie in elkaar. Ze heeft zelf plaatjes van internet gehaald voor haar boekbespreking. Maar ook de volledige biografie van de schrijver en illustrator achterhalen was voor haar een peulenschil. Met verwondering kijk ik hoe ze van de ene pagina naar de andere klikt. Hoe ze met het grootste gemak de “grootste” geheimen weet te achterhalen. Ze is acht maar kan mij feilloos uitleggen hoe je dingen het beste digitaal kunt doen. Het enige wat ze nog niet kan is blind typen met tien vingers. Iets wat ik dan wel weer kan. Gelukkig toch nog iets op dat gebied wat ik haar kan leren.

Dus ja, ik ben technisch gezien een jaar ouder geworden, maar voelde de jaren afgelopen week erbij vliegen. Dit keer niet alleen met een lijf dat al tijden de jaren schijnt te verdubbelen, maar nu dus ook op elk ander gebied. Maar het maakt niet uit. Laat die veertig maar komen. Mijn dochter heeft namelijk laten zien dat zij prima uit de voeten kan met al die vooruitgang. En zij is de toekomst. Zij zal het straks moeten doen. Laat mij dan maar tot de oudjes behoren!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗