Column(135): Pompen of verzuipen

column nr: 135

Er gaat van alles mis in Nederland! De (ouderen) zorg, woningmarkt, gezondheidszorg, het loopt allemaal vast en de kosten schieten de lucht in.

Het afschaffen van het oude ziekenfonds zou een keldering van de zorgkosten teweegbrengen. Dat was de belofte. Het eigen risico moest ervoor zorgen dat men geen onnodige zorg af zou nemen. De overheid gaf een bijna blanco overeenkomst aan de zorgverzekeraars, welke op hun beurt de kosten moesten laten dalen.

Tijd heeft geleerd dat het omgekeerde gebeurde.

De kosten rijzen de pan uit en de zorgverzekeraars hebben alle macht. Niet langer bepaald de arts welke medicijnen je nodig hebt, maar de zorgverzekeraars. Zelfs wanneer de arts een specifiek merk medicijnen voorschrijft, kan het zomaar gebeuren dat de apotheek je een ander merk geeft. Niet omdat zij dat willen, maar omdat de verzekeraars dat zeggen.

De arts raakt langzaam ondergeschikt.

Het hoge eigen risico zorgt inmiddels voor zorgmijders. Mensen die het zich niet kunnen veroorloven om iets te mankeren. Die de eigen bijdrage op die medicijnen niet kunnen betalen. Met alle gevolgen van dien. Elk jaar wordt het pakket verder uitgekleed en de kosten voor de burger verhoogd. Er wordt niet langer aan preventie gedaan. Het hele stelsel is gericht op het stelpen van het bloeden in plaats van het voorkomen. Een kleine pleister op een grote etterende wond. Maar toegeven dat je fout zat? Fouten terugdraaien? Dat doet de overheid niet. In plaats daarvan pompen we geld rond in de vorm van eigen bijdrage versus zorgtoeslag. Voordeel is wel dat het rondpompen van al die centen weer voor werkgelegenheid zorgt.

Zorg draait niet langer om het zo gezond mogelijk houden van de mens maar meer het nauwkeurig documenteren van geldstromen.

De zorg wordt steeds meer uitgekleed. Ondertussen moeten ouderen steeds langer thuis wonen. Met hulp van vrienden, familie en buurtgenoten moeten ze steeds langer hun eigen boontjes doppen. Bejaardenhuizen zijn wegbezuinigd. Dus wonen deze mensen in veel te grote huizen. Huizen waar menig gezin om zit te springen maar niet kan betalen omdat er een groot tekort is.

En waar de vraag groot is en het aanbod klein, blijven de prijzen omhooggaan.

Ook de zorg voor deze ouderen is nauwkeurig vastgelegd. Van de hulp die ze krijgen tot hoeveel hulp ze krijgen. Het systeem bepaald opeens wanneer je gewassen wordt of wanneer je naar bed moet / mag opstaan. En hoe erg is het als je door personeelstekort een dagje over moet slaan? Met een beetje geluk heb je overdag de hulp van familie. Mits je die nog hebt EN ze een beetje in de buurt wonen.

Dan komt de hulp om je op bed te leggen. Tot de volgende dag.

Maar wie zorgt er voor de nachten? Wat als er dan wat gebeurt? Als je uit bed valt word je de volgende dag pas gevonden? Daar lig je dan. Hulpeloos. Alleen. Familie die zich continu zorgen maakt. Wat als de deur niet op slot zit? Wat als er iemand met kwade bedoelingen langs komt? Wat als je valt? Wat als, wat als, wat als.

Familieleden die zelf ook een gezin hebben en naar alle waarschijnlijkheid gewoon moeten werken. Familieleden die vaak op hun tandvlees lopen. Ze doen het met liefde, maar zwaar is het wel! En waar kunnen zij straks terecht wanneer zij een burn-out hebben? Want ook bij de GGZ lopen de wachtlijsten steeds meer op. Degene die hulp gaven, hebben opeens zelf zorg nodig. Zorg die niet te betalen is. En zo komen we in een cirkeltje. Een niet eindigende, geldverslindende loep. Pompen of verzuipen. Ik kan me niet voorstellen dat dat de bedoeling was!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗