Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik ga er maar van uit dat u het debat van afgelopen dinsdag hebt gemist, tsja, dat begrijp ik wel er zijn tenslotte niet zoveel mensen die in hun vrije tijd een gemeentelijk debat zullen volgen. Ik moet u zeggen dat ik het een bijzonder debat vond. Zoals u waarschijnlijk wel weet ben ik een vrij nieuwe speler in de gemeentelijke raad. Een voordeel hiervan is dat je ook nog geen blinde vlekken hebt in dat speelveld. Zaken die voor doorgewinterde spelers (en dat zijn er heel veel) heel normaal zijn, vind ik dan vervolgens weer heel apart en ik kan u vertellen dat het een heel apart speelveld is met aparte deelnemers.
Dat een bepaald onderwerp door de verschillende partijen heel anders benaderd kan worden is logisch, anders zou je nooit zoveel verschillende partijen hebben maar toch verwachtte ik meer samenwerking. Ja … samenwerking, samenwerking tussen de verschillende partijen onderling als ook samenwerking tussen de burgemeester en wethouders en de raad. Alleen dan kun je volgens mij iets voor de burger bereiken en ik denk dat we daarom ook bij elkaar zitten, om iets voor die burger te bereiken. Als je elkaar niet kunt vinden in die gezamenlijke doelen, in die gezamenlijke opdracht dan verzand je in vier jaar geharrewar waarbij er geen enkele stap genomen zal worden en zeggen de burgers terecht dat je aan die politiek niets hebt, daar “lullen” ze alleen maar en houden ze het pluche warm.
Wat was er nou zo bijzonder aan dat debat afgelopen dinsdag? De ChristenUnie kwam met een motie: “Compensatie oplopende inflatie”. De Christen Unie wil dus graag dat de gemeente Maassluis iets onderneemt om de Maassluise burgers tegemoet te komen in deze dure tijden waarbij sommigen van ons niet eens meer rond kunnen komen. Een sympathiek plan maar blijkbaar volstrekt onuitvoerbaar!
Over en weer geharrewar; “Het is vooruitlopen op de muziek, we moeten wachten op Prinsjesdag, het is een globaal probleem wat wij niet kunnen oplossen, concrete onderbouwing ontbreekt, de ChristenUnie heeft geen dekking aangegeven voor deze compensatie en tot slot: Wat schiet de inwoner nou op met een paar tientjes?” Uiteraard werden ook de nieuwste plannen voor de afvalverwerking er weer bij gehaald, als dat allemaal eens eerder van start was gegaan en als we daar nou eens unaniem achter zouden staan zou dat, op termijn, de burger ook geld gaan schelen.
De landelijke overheid is aan zet en we moeten vooral veel kijken, kijken wat de landelijke overheid gaat doen, kijken welke potjes er zijn, kijken wat er incidenteel mogelijk is. Ja, veel kijken maar weinig doen blijkbaar.
Geharrewar en nietszeggende woorden, de burger schiet er niet zo veel mee op. De pijn van deze stijgende prijzen voelen we allemaal. De één meer nog dan de ander maar als je denkt dat een paar tientjes het verschil niet maken dan begrijp je, denk ik, de motie niet helemaal. De oplopende inflatie voorkom je er niet mee en dat mensen in de problemen komen, voorkom je er ook niet mee, maar je maakt wel een gebaar naar je burgers toe. Zo`n gebaar zegt: “We weten dat jullie het moeilijk hebben en we zijn er voor jullie, we luisteren naar jullie en we zien jullie!” Een steuntje in de rug in deze nijpende tijden!
Het is heel flauw om in dit soort tijden te wijzen naar de landelijke overheid met de woorden: “Ja, het is een globaal probleem”. Als je het van de landelijke overheid moet hebben kan je namelijk wachten tot je een ons weegt. Zoals Caroline van der Plas onlangs te kennen gaf: “We hebben een armoedecrisis, een energiecrisis, een asielcrisis, een stikstofcrisis, een aardbevingscrisis, een koopkrachtcrisis, een wooncrisis, een zorgcrisis, een toeslagencrisis en een vertrouwenscrisis!” Een klein gebaar van de gemeente Maassluis richting haar burgers zou dus helemaal niet zo gek zijn, een klein gebaar om te laten weten dat we u zien en we er met elkaar weer uit gaan komen, net als toen met de Corona.
Maar de dekking is er niet, dus waar gaan we het van betalen dan? Ach, weet u, dan denk ik, als “groentje in het politieke speelveld”, de nieuwe aanpak van de jeugdhulp belooft ons alleen al een aanzienlijke besparing, tenminste dat wordt ons telkens voorgespiegeld, dus wat is nou eigenlijk het probleem?
Editor's Rating
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Beste Trudie, Iedere keer dat ik jouw inzending lees moet ik steeds aan jouw vader denken. Mooi hoor!