Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik wandel in het stadshart via de Markt waar het wemelt van de zonaanbidders die zich tegoed doen aan wijn, bier en kijkplezier. Ik ben zelf geen fan van de koperen ploert die al twintig jaar steeds ongenadiger onze aardbol geselt. Fikkie komt met mijn portie erbij niets te kort.
Links en rechts word ik vriendelijk begroet door terrasklevers, maar ik laat mijn pas er niet door beïnvloeden. Ik moet even wachten bij de brug die net weer neerdaalt. De dichterlijke tekst onder het brugdek aldaar klopt helemaal: ik mag aldra weer verder. Ik wandel langs de chinees. Chinees. Mag ik dat nog wel zeggen of trap ik dan op overgevoelige teentjes? bedenk ik mij ineens. Een mens heeft soms rare invallen.
Ik nader het pand van de voormalige boekwinkel Het Keizerrijk. Ik sta even stil uit respect. Hier kon elke Sluizer aan zijn trekken komen. Van filosofie tot fantasy, van klassiek tot geneeskunde. Was een boek er niet dan werd het voor je besteld. En de bediening was altijd even vriendelijk.
Een gevoel van weemoed bekruipt mij. Hoe moet dat nu nog goedkomen in ons stadje? Natuurlijk is er de Bibliotheek, maar die enkele keer dat ik daar naar toe ging voor een boek, was het er niet. Ja, het kon worden opgevraagd bij de bibliotheek te Rotterdam en dan zou het waarschijnlijk binnen een maand beschikbaar zijn. Dat duurde mij te lang. Na nog een paar keer ‘niet beschikbaar’ meldingen, besloot ik elders mijn heil te zoeken.
Ik moet maar weer eens verder wandelen. Wat er met die boekenwinkel is gebeurd, tart mijn voorstellingsvermogen. Het respect en de waardering voor het geschreven woord is sterk aan erosie onderhevig. Beelden van boekverbrandingen verschijnen voor mijn geestesoog. Die teloorgang van de boekwinkel voelt voor mij hetzelfde als een boekverbranding.
Ik loop de terrasboot van Kevin’s voorbij en zoek binnen een plaatsje. De jongedame die mij een borrel brengt, zegt: “U ziet eruit of u spoken gezien heeft. Gaat het goed met u?”
“Ja hoor, ik had inderdaad even last van een spookbeeld, maar dat is weer over nu ik jouw glimlach zie”.
Ze lacht en ik hef mij glas.
Santjes!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 214 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.